Het noorden van Chili

Welkom in het duurste land tot nu toe in Zuid Amerika. De reis door Patagonië is net achter de rug en natuurlijk ken ik de prijzen al in deze regio. Had ik hoop dat het wat goedkoper zou gaan worden in het noorden van het land? 'Ja!'. Werd het goedkoper? 'Nee...'. De komende tweeénhalve week zal m'n maatje Tom met me meereizen. Geweldig dat hij me komt opzoeken en het is erg fijn om weer een bekend gezicht te zien na 5 maanden reizen. Ik ga je bijpraten over onze mooie avonturen!

 'Plaza del Armas - Santiago' 

Cajon del Maipo
Nog dezelfde dag dat ik Tom op het vliegveld van Santiago had opgehaald, hebben we die middag gespendeerd aan het bijkletsen onder het genot van een 'klein' biertje. Nadat we 2 dagen later weer bijgekomen waren hebben we de metro en bus gepakt naar een plek die voor ons beiden nog vrij onbekend was. 35km ten oosten van Santiago waan je je namelijk in een heel andere wereld. Ik was gewend geraakt aan de kou van Patagonië en in Santiago was ik blij dat het lekkere temperatuurtje weer terug was. Maar in de regio van Cajon del Maipo lijkt het wel alsof je in een woestijn bent. Kleine dorpjes met 'rancho's', vulkanen, meren en bergen. Maar vooral dorre en droge landschappen omringd door vele cactussen. Het heeft iets weg van hoe ik het wilde westen ken van de films. Mooie plek om een dag of 2 de vele kleine dorpjes te bezoeken met een bus of persoonlijke chauffeur. Dat hebben we dus ook gedaan. De enige volle dag dat we hier waren zijn we met een taxi naar het Embalse el Yeso meer toegereden. Vanaf San José duurt de rit ongeveer anderhalf uur. Het meer is erg mooi maar Tom en ik hebben nog meer genoten van de landschappen en dieren die we onderweg tegenkwamen! Geiten, lama’s, vossen... onze chauffeur was zo aardig om meerdere keren te stoppen waardoor we wat mooie plaatjes konden schieten. Na 4 uur was het tourtje ten einde en vanwege de hitte hebben Tom en ik de rest van de middag afkoeling gezocht in het zwembad van een camping, vlakbij ons hostel. 

Valparaiso
Van Valparaiso wordt gezegd dat het één van de mooiste plekken van Chili is om oud en nieuw te vieren. Deze stad ligt aan de kust, op twee uur ten westen van Santiago. Tom en ik hebben 4 dagen in een guesthouse gezeten waar we hele chille dagen hebben gehad. Met alle aanwezige backpackers hebben we op oudjaarsdag heerlijk gebarbecued en zijn we tegen 22.30 een mooie plek gaan zoeken om het vuurwerk te bekijken. Dat werd met boten in de haven de lucht in geschoten en was een genot om naar te kijken! Hoewel we een geweldige avond hebben gehad die nog tot in de late uurtjes heeft geduurd, was Valparaiso gevuld met mensen en was het de gehele avond een kunst om onszelf door de menigte te verplaatsen. 

Valparaiso staat verder ook bekend om zijn graffiti. Vele kunstenaars hebben hier hun werk op de muur gespoten en door middel van een free walking graffiti tour hebben we onszelf ondergedompeld in de geschiedenis hiervan en verschillende stijlen die gehanteerd worden. Leuk om hier een tijdje naar te luisteren, maar voor mij persoonlijk duurde het iets te lang. 

San Pedro de Atacama
De volgende bestemming op ons lijstje bevindt zich in het noorden van Chili, in één van de meest droge plekken op aarde. Met een bus die 25 uur duurde zijn we vanuit Valparaiso naar San Pedro de Atacama gereden. San Pedro is een toeristisch dorpje in het midden van de woestijn en is dé uitvalsbasis om de prachtige omgeving te ontdekken. In de drie dagen dat we hier waren hebben we een paar mooie uitstapjes gemaakt. 

Allereerst zijn we naar de Valle de la Muerte (‘Death Valley’) gegaan. Deze vallei staat bekend op zijn rode kleuren, daarom trekken mensen soms een vergelijking met de planeet Mars. We hadden een fiets gehuurd bij het hostel en een sandboard in het stadje. Het fiets niet echt handig met zo’n bord op je rug, maar eenmaal aangekomen in de valley zagen we enorme zandbergen waar we vanaf konden boarden. Aangezien ik nog nooit heb gesnowboard was deze glijpartij een hele ervaring voor mij! Het moment dat ik aan de top van de zandhoop stond en mijn schoenen bevestigd had op het bord was wel even spannend. Uiteindelijk heb ik een reeks van een seconde of 7 kunnen glijden zonder te vallen! Best trots op mezelf😉... 

De volgende dag besloten we om een tourtje te boeken naar Valle de la Luna. Deze vallei ligt erg dicht bij de vallei waar we gisteren waren. De naam zegt het al; je waant je hier in een maandlandschap! Dit komt vooral er veel zout te vinden is in de rotsen en stenen, hierdoor is de omgeving erg licht van kleur en in combinatie met een omgeving van vulkanen, bergen en zandformaties is deze plek werkelijk fenomenaal. Wel vond ik het georganiseerde tourtje erg toeristisch, we stonden soms in een file op elkaar te wachten. Gelukkig weet ik nu wel weer waarom ik vaak alles zelf onderneem! Persoonlijk vond ik het 360 graden viewpoint met uitzicht over alle facetten van de Atacama dessert de mooiste plek van de tour. Uitzicht op Valle de la Luna, zicht op een prachtige zandheuvel, in de verte het zogenaamde ‘amphitheater’ en eindeloze droge en woeste zandvlaktes. De laagstaande zon maakte het plaatje af. Het einde van de tour was ook speciaal, daar zagen we de zon - omringd door een lucht met prachtige kleuren - de zon inzakken onder het genot van een kaasje, chipje en een wijntje! 

Uyuni tour
Tijdens mijn reis door Peru en Bolivia, 2.5 jaar geleden, had ik al de Uyuni tour gedaan. Ik heb echter goede redenen waarom ik ‘m nu weer ga doen. Ik was toentertijd een beetje ziek waardoor ik er niet optimaal van heb kunnen genieten, de omgeving is werkelijk prachtig en uniek en Tom is er nog nooit geweest. De vorige keer deed ik de tour vanuit Uyuni (Bolivia) wat aanzienlijk goedkoper is dan vanuit San Pedro de Atacama. So be it en een vierdaagse Uyuni tour it is! 

Dag 1: ‘grensovergang en stunning views!’
Nadat de bus ons vanmorgen rond 8u had opgehaald zijn we de eerste 2 uur bezig geweest met het regelen van de stempels in ons paspoort. De Uyuni tour start namelijk in Chili, maar bevindt zich eigenlijk in zijn geheel in Bolivia. Grappig is dat ik de tour nu van de andere kant beleef als de eerste keer. Onze chauffeur heet Edgar en we nemen plaats in de 4 wheel drive. De jeep zit vol. In de bus naar San Pedro de Atacama hadden we een Nederlands sprekend stel (Andreas uit Duitsland en Sarieke uit België) ontmoet en hadden we besloten samen deze trip te boeken. Daarnaast zat er ook nog een Chileens stel in de jeep. 

De eerste dag in de jeep was lang, maar werkelijk prachtig. Op een hoogte van tegen de 4500 meter passeerden we de eerste meren. Laguna Blanca, laguna Verde, laguna Chalviri... stuk voor stuk bijzonder gekleurde meren rondom een geweldige omgeving. 

Hierna kwamen we in mijn ogen langs verschillende hoogtepunten van de dag. Allereerst de geisers... Een gebied vol met kolkend ‘modder’ en rokende zwavelvelden. Wat een natuurgeweld en wat een bijzondere attractie is dit. Het doet de geur van rotte eieren vergeten. Iets verderop kwamen we aan bij de lunchplek waar Edgar een lekkere lunch voor ons had bereid. De plek was bijzonder want hier zijn de hotsprings! In het uur voordat we aanschoven, konden we lekker gaan genieten van het warme water. Hoewel de zon schijnt, is het op deze hoogte behoorlijk fris. Een fijne plek om even uit te rusten en te genieten van de omgeving waar zelfs flamingo’s in de verte te zien waren.

De allermooiste plek van vandaag was met uitstek Laguna Colorado. De naam zegt eigenlijk al genoeg. Dit grote meer is erg kleurrijk. Het water is o.a. rood van kleur (de reden hiervoor is een lastig verhaal dat te maken heeft met mineralen😉), het mos langs de oever is groen, de bergen zijn bruin, de lucht is blauw... heb ik het dan al gehad over de dieren? Duizenden flamingo’s leven hier en vinden het niet erg als je van dichtbij prachtige plaatjes van ze schiet. Toen wij hier waren liep er ook een kudde pecuna’s. Mooie beesten die lijken op de lama. De kleurencombinatie en de schoonheid van deze plek was voor mij echt ongekend. Ik kan me deze plek zelfs niet herinneren van 2.5 jaar geleden. Ik ben blij dat Tom bij me is, zodat ik dit met hem kan delen. Hoe mooi ze namelijk ook zijn, de foto’s kunnen het gevoel niet overbrengen van deze plek. 

Dag 2: ‘op het gemak plekjes bekijken’
De plotselinge stijging in hoogte heeft ervoor gezorgd dat mijn nacht niet fijn was. Ik had hoofdpijn en moest ‘s nachts vaak naar de wc omdat ik ontzettend veel water had gedronken. Toch ging het een stuk beter nadat we tegen 8.30 weer de auto in waren gestapt. De rit startte bij de Valle de Rocas waar we in totaal 3 stops maakten. Mooie rotsformaties waar je op kon klimmen en zo een mooi uitzicht had over het landschap. Hierna reden we door naar Laguna Mistico. Prachtig plekje met water in een soort canyon waar veel dieren te zien zijn. Hier maak je een korte wandeling. Deze plek kan ik me dan weer wél goed herinneren van de vorige keer dat ik hier was. 

Hierna was het tijd voor de lunch, waarbij gezegd moet worden dat het eten tijdens de trip echt ontzettend goed is! Na een aardappel-worst-groenten ovenschotel, komkommertjes en tomaatjes en een heerlijke tonijnsalade kwamen we na het inkakken in de auto aan bij een mooi uitzichtpunt met een enorme afgrond. Voorzichtig hebben we hier toch maar wat leipe foto’s gemaakt en zijn we verder gereden naar een traditioneel dorpje waar we lokale biertjes konden drinken. Het zag er verlaten en arm uit. Het treinspoor dat er nog steeds lag maar niet meer in gebruik was, vertelde veel over het dorpje. 

In de avond kwamen we aan in het zouthostel. Ik was erg onder de indruk van dit gebouw. Alle muren zijn van zoutblokken gemetseld en het was veel groter en luxer dan waar ik tweeënhalf jaar geleden in had gezeten! We aten kip met friet en als verrassing bracht Edgar ons die avond in het geheim alvast naar de zoutvlaktes om de sterren te kijken. Het dorpje ligt er namelijk naast (15 min rijden) en we gaan hier morgen de zonsopgang bekijken! Jammer was dat het te bewolkt was om een mooie sterrenhemel te kunnen aanschouwen. 

Dag 3: ‘tussen hoop en vrees, zoutvlaktes’
Toen ik hier tweeenhalf jaar geleden voor het eerst was had ik me niet zo goed verdiept in wat me allemaal te wachten stond. Ik had wel een foto van de zoutvlaktes gemaakt maar wist helemaal niks van de ‘funny foto’s’ die je hier kon maken. Dat heb ik altijd jammer gevonden. Aangezien de zoutvlaktes vandaag weer op het programma stonden had ik me redelijk tot goed voorbereid en was ik klaar om de ‘schade’ van toen in te halen!

Helaas begon de dag behoorlijk slecht. We vertrokken om 4.30 om de zonsopgang te zien maar vannacht had het flink geregend. We bereikten binnen een kwartier de zoutvlaktes vanaf de oostkant en reden de eerste 2 uur over een flinke plas water. Het was daarnaast geheel bewolkt waardoor we de zonsopgang moesten skippen. Na wat onderling overleg van de chauffeurs werd besloten om door te rijden naar Isla Incahuasi, oftewel cactuseiland. Dit keer geen strakblauwe lucht met een knallende zon en prachtige plaatjes, maar een druilerige, koude en bewolkte aankomst. Edgar maakte het ontbijt voor ons klaar en eigenlijk was de dag nu al helemaal in het water gevallen. Iedereen was erg teleurgesteld, want wat als het weer zo zou blijven? Ik wist dat het alles of niets zou worden. Bleef het zo bewolkt dan zou deze tot nu toe prachtige tour eindigen in mineur. Zou de zon zich toch nog laten zien dan zouden we ons bevinden in de natte droom van iedere Salar de Uyuni ganger, aangezien je dan een geweldig spiegeleffect krijgt op het witte zout!

Tom en ik liepen na het ontbijt een rondje over het eiland waar we wat grappige plaatjes hebben geschoten. De regen hield aan maar lichter werd het wel. Nadat we weer beneden bij de jeeps waren stonden vele mensen al op het zoutwater. Het spiegeleffect was er al, ware het niet zonder ‘a blue sky’! Hier hebben we gelukkig al een paar prachtige foto’s weten te knippen! Tegen een uurtje of 9 reden we verder naar de volgende stop. Aangezien de zon zich nog steeds achter de wolken begaf leefden we echt een beetje tussen hoop en vrees. We moesten voorzichtig rijden want er lag echt een centimeters dikke laag water op het zout. 

Nadat we dan eindelijk weer stopten bij de plek bij uitstek om ‘funny pictures’ te schieten volgde er een waas van 2 uur waarbij we allerlei gekke, maar prachtige foto’s hebben geschoten. Zonder dat we het doorhadden had de bewolking plaatsgemaakt voor blauwe lucht, witte wolkenvelden en een felschijnende zon, waarbij het water zorgde voor het gewenste spiegeleffect. We zijn allemaal flink verbrand in ons gezicht omdat alles zo plotseling gebeurde. Beduusd van het geluk dat we hadden reden we verder richting Uyuni waar we zouden gaan lunchen. Hier heb ik mijn met zout doordrenkte schoenen kunnen wassen. Ook mijn shirt, broek en camera waren behoorlijk zoutig. Wantja, alles voor de foto’s he!

Na de lunch hebben we nog snel een bezoek gebracht aan de train cemetery. Hier heb ik Tom, Andreas en Sarieke in mijn ogen de beste plek laten zien voor een foto. Ook ik heb hier exact dezelfde foto gemaakt als toen, maar dan met een betere camera! 

Weer terug in Uyuni hebben we afscheid genomen van Sarieke en Andreas. Zij blijven in Uyuni. Ook van onze chauffeur Edgar wordt afscheid genomen en Tom en ik stappen in een andere jeep om opnieuw via een nachtje slapen in Villa Mar, de volgende dag terug te keren in San Pedro de Atacama. 
 

Astronomico tour
Voordat Tom weer terug vliegt naar Santiago en daarna weer naar Nederland gaat, staat er nog 1 mooie tour op het programma. We gaan namelijk naar de sterren kijken! En niet zomaar klakkeloos starend naar de lucht, maar we gaan ze zien door telescopen en hebben een gids die er veel over kan vertellen. De naam van de gids is Alejandro en dit is een bijzondere man. Hij komt erg hoogbegaafd over en wil ons maar al te graag vertellen over de kenmerken van sterren, de samenstellingen ervan, de zwarte gaten, melkwegen etc. Veeeeels te ingewikkeld natuurlijk, daarom was het maar goed dat hij zich af en toe begaf naar de wijntafel om een glaasje achterover te tikken. Daardoor kon er ook flink met hem worden gelachen. Alejandro wees alles aan met een enorm sterke laser waardoor het leek dat hij soms tekeningen maakte in de lucht. Het was prachtig en hij visualiseerde veel sterrenbeelden zoals Orion, de grote hond en het zuiderlijke kruis. Het meest bijzonder van deze tour was het zien van de melkweg en het voorbijrazende ISS station. Ja, naast zwevende satellieten kun je als je geluk hebt ook het oude huis van Andre Kuipers bewonderen in een heldere sterrenhemel. Wil je ook eens op een heldere avond naar de sterren kijken en wil je daarbij geéducateerd worden? Download de app Starwalk 2 en er gaat een wereld voor je open! Ik vind ‘m echt geweldig!

Na deze mooie afsluitende tour hebben Tom en ik anderhalve dag later afscheid genomen. Wat een mooie tijd heb ik beleefd met hem en wat hebben we veel gelachen! Ik ga ‘m missen. Ik ben weer verder gegaan met mijn reis en heb een bus gepakt richting Salta (Argentinië). Een enorme pechrit. Wat eigenlijk een rit van 10u had moeten zijn, eindigde pas na 25u! We hebben 6u gewacht bij de grensovergang en daarna zorgde een modderstroom voor een geblokkeerde weg. Hierdoor hebben we de nacht doorgebracht in de bus en kwamen we pas de volgende dag rond 11.00u aan. Maar, Niet erg... eens kijken wat Argentinië me allemaal te bieden heeft!