Patagonië (Chili en Argentinië)

Mijn eerste stap op Chileense bodem was in Santiago. Na 3 dagen de stad te hebben verkend ben ik naar Paaseiland gevlogen en vervolgens ben ik via Punta Arena's (Chili) naar Ushuaia (Argentinië) gereden met de bus. Je hebt mijn avontuur in Ushuaia kunnen lezen. Mijn Antarctica droom heb ik vanaf hier waargemaakt. Na al die hoogtepunten was wel weer even wennen. Ik moest nieuwe plannen voor de komende tijd gaan bedenken en ik was niet meer gebonden aan data's en tijden die me op het rechte pad hielden. Ik ben in Patagonië, en laat dat nou een ge-wel-dig gebied zijn. Met zijn ruige landschappen uiterst populair onder hikers. Patagonië spreidt zich uit over zowel Chili én Argentinië. Ik zal daarom schrijven over beide landen zolang ik in Patagonië ben, omdat je hier nogal eens de grens oversteekt. 

W trek - Torres del Paine - (Chili)
Een van mijn doelen tijdens mijn wereldreis was om individueel ergens te kamperen. En dat is nou net wat ik ga doen:) De allerbekendste en misschien wel mooiste hike die je in Patagonië kan lopen heet de W trek en ligt in het NP 'Torres del Paine', op anderhalf uur van het stadje Puerto Natales. Vanuit Ushuaia ben ik via Punta Arena's in een dag hiernaartoe gereden met een bus. De W trek dankt zijn naam aan de route die je loopt, op de plattegrond lijkt die namelijk op een W. Het  lopen duurt ongeveer een dag of 4/5 en om campingplaatsen te boeken, zul je normaal gesproken al maanden van tevoren moeten boeken. Het online boekingssysteem is echter het meest waardeloze dat ik ooit heb gezien. Zonder in detail te treden; internet staat vol van verhalen van mensen omdat het letterlijk weken kost om uit te vogelen waar je alles kan en moet boeken. Ook in Puerto Natales spraken backpackers er afschuw van. Omdat ik om die reden nog niets had geboekt ging ik er vanuit dat ik alleen maar een daghike naar de Torres (torens) zou gaan lopen. In het hostel kwam ik echter 2 Duitse meiden tegen. Zij kwamen net terug van de hike en hadden pas een dag daarvoor alles geregeld in het stadje! Mijn oren stonden spits en een paar dagen later zat ik bepakt en wel in de bus op weg naar de start van de W trek! 

Dag 1 hike: 6.30 u, km: 24
Ik start aan de westkant van de W trek, waar ik op camping Paine Grande mijn tentje neerzet. Het doel is vandaag om naar camping Grey te lopen en nog een stukje verder, om daar de gletsjer Grey te zien. Later dan verwacht startte ik om 12.50 met de hike. Een mooie, maar winderige dag volgde tussen hoge bergtoppen met sneeuwtoppen, helderblauwe meren en afgebrand bos. Helaas... in 2011 is hier een brand geweest dat veel bos heeft verwoest. Nou is dat met een dennensoort meestal minder erg. Binnen 2 jaar beginnen die bomen weer te groeien, maar bij deze boomsoort kan het wel 100 jaar duren. Ik loop de hele linkerkant van de W, heen en weer terug naar dezelfde camping.  Het absolute hoogtepunt van de hike is is de gletsjer. Niet alleen omdat de gletsjer bloedmooi is, maar vooral omdat vorige week een enorm gedeelte van de gletsjer is afgebroken. Er is nu duidelijk een breuk zichtbaar wat er spectaculair uitziet! Maar ook hier een kanttekening; Helaas wordt de reden van de breuk toegeschreven aan global warming... 

Dag 2 hike: 7.30u km: 28 
Gisteren zijn de beentjes getest. Dat was ook nodig na 10 dagen all you can eat and drink op Antarctica cruise... de nachtrust in de tent geef ik een voldoende en ik voelde me vandaag fit en sterk. Vanaf camping Paine Grande pak loop ik nu naar het midden van de W en daarna verticaal omhoog. Op de manier hoe ik loop, is dit de langste dag hiken. De eerste uren begeef ik mezelf in prachtige uitzichten, en riviertjes, maar nog steeds afgebrand bos. Nadat ik camping Italiano ben gepasseerd klom ik in anderhalf uur tijd met 5 Israëliërs 800 meter naar boven en bereikten we hét uitzichtpunt van vandaag: 'mirador Británico'. Vanaf dit punt heb je een 360 graden view met alleen maar schoonheid. Gletsjers, (besneeuwde) bergtoppen, riviertjes, watervallen, bos, meren... overal was het mooi, welke kant je op opkeek. Ondanks dat het een mooie dag was, blies de wind soms zo hard dat mensen letterlijk omvielen. De W-trek staat hier om bekend!Eenmaal terug op de camping heb ik weer een heerlijke pastamaaltijd klaargemaakt, gechilled met wat andere Nederlanders en daarna weer m'n tentje ingedoken. 

Dag 3 hike: 1.15u km: 5
Vandaag ben ik van camping Paine Grande  met de ferry teruggevaren naar het begin van de trek. Van daaruit heb ik gelift naar campamento Torres del Paine. Hier had ik oorspronkelijk een nacht op de camping geboekt, maar aangezien ik het liefst vandaag al naar camping Chileno (op 1 uur afstand van de Torres) wil, heb ik mijn plek verkocht aan Grieks meisje en ben ik naar boven gelopen. Op Chileno zaten ze uiteraard niet op mij te wachten aangezien ik hier morgen pas geboekt heb en ze eerder die dag al hadden aangegeven vol te zitten. Maarja, dan kennen ze deze doordrammer nog niet... met een goede smoes kreeg ik het voor elkaar om een plekje te krijgen en als excuus voor al het ongemak boden ze me nog een biertje van het huis aan. Jammiieeee! 

Dag 4 hike: 3.5u km 15
De wekker liep vanmorgen om 03.15 voor de derde keer af en ik moest nu echt opstaan om te gaan lopen. Ik wil de zonsopgang zien bij de Torres. De 'highlight' van de W trek! Ik had weer energie voor 10 en na anderhalf uur klimmen was ik als eerste bovenaan de top. Hier was het wachten op de zon en ondertussen genoot ik van een aantal Condors die voorbij vlogen. Gisteren vertelde de man van de receptie dat er 100% kans was op wolken. 'Of het dus wel verstandig was om te gaan'... Uhh, ja! Want het weer slaat hier sneller om dan waar dan ook. Het eerste half uur waren er wat wolken voor de zon, maar je kon duidelijk zien dat het niet meer zo lang zou duren voordat de zon vrij kon gaan schijnen. En toch zag ik meer dan de helft van de mensen weer naar beneden lopen, onvoorstelbaar! Niet veel later vielen dan ook de eerste zonnestralen op de torens en was mijn missie geslaagd. Hierna ben ik teruggelopen naar beneden en heb ik de bus gepakt naar Puerto Natales. Uiteraard heb ik mezelf getrakteerd op een biertje en een pizza. Die gingen er wel in!

El Calafate (Argentinië)
Na de W trek had ik besloten dat ik even geen meerdaagse hikes meer zou gaan lopen. De voorbereiding en nabereiding kost namelijk de nodige energie en stress. Ik zal de komende tijd nog wel dayhikes gaan doen. Daarover later meer! Op zondag 11 december heb ik de bus gepakt naar El Calafate. Dit ligt in Argentinië dus dus een grensovergang is weer noodzakelijk. Hier kun je de Perito Moreno gletsjer bezoeken. De Perito Moreno gletsjer is 40 tot 70 meter hoog en 5km wijdt en maakt deel uit van de enorme hoeveelheid ijs waar ook de Grey gletsjer aan vastzit. Dit is werkelijk een fenomenale gletsjer. Het is namelijk één van de weinige op aarde die niet krimpt. Hij groeit 2 a 3 meter per dag en om de haverklap hoor je harde knallen door de constante beweging. Ook breken er steeds brokken ijs af, waardoor de lengte van de gletsjer zo goed als gelijk blijft. Hier een paar uur naar staren is echt heel spectaculair! Het is een beetje net als vissen. Iedereen is muisstil, je eet en drinkt wat en bent steeds op je hoede voor het geval dat er iets gebeurt! 

Even wat anders. Wist je dat de kosten in Chili en Argentinië absurd hoog zijn? Een supermarkt in El Calafate bijvoorbeeld is duurder dan een supermarkt in Nederland. De bus naar de gletsjer kostte mij €28,-, het entree van het nationaal park nog eens een keer €25,- de laatste overnachting voor de W-trek kostte mij $130,- voor een opgezette tent inclusief eten, en ga zo maar door... De prijzen zijn hier de laatste jaren verdrievoudigd. Sommige zeggen dat het met de nieuwe Argentijnse president te maken heeft, andere zeggen weer wat anders. Hoe dan ook, het is voor backpackers een trieste zaak. Al het moois wat er hier te zien is wordt straks alleen bereikbaar voor de rijkere onder ons en backpackers, die blijven weg. Funest voor eigenaars van kleine en gezellige hostels, die nu al beginnen te merken dat deze doelgroep wegblijft. Dus, ben je van plan hierheen te gaan, neem dan maar een dikke portemonnee mee!  

Él Chalten (Argentinië)
Één van de bekendste bergen van Patagonië is de Fitz Roy. Deze berg ligt ten noorden van El Calafate en is te bereiken via het dorpje Él Chalten. Él Chalten is niet groot, maar het is een gezellig Argentijns dorpje dat ingericht is voor backpackers en hikers, het heeft dus alles wat de reiziger nodig heeft. Het is mogelijk om hier meerdere dagen verschillende hikes te lopen. Zo kun je naast de Fitz Roy de Cerro Torre lopen en er zijn mooie meren en watervallen in de omgeving. 

Mijn eerste dag in Él Chalten was een zonnige met een strakblauwe lucht en ik beslootin de ochtend direct de mooiste tocht van de omgeving te lopen, de Fitz Roy. Je eindigt deze tocht bij Lago los tres, een meer dat voor de Fitz Roy ligt en ervoor zorgt dat het uitzicht op de berg nog mooier wordt. De Fitz Roy lijkt een beetje op Magic Kingdom in Disney World, met al die torens. De klim gaat door bossen, langs meren en over bruggetjes. Tot de laatste anderhalve kilometer is de klim prima. Maar het eind is een heftig stukje klimmen. Het gaat bijna recht ophoog en je adem slaat behoorlijk over. Het geeft daarom extra voldoening als je op het eind de top van de heuvel bereikt en de Fitz Roy robuust en zelfverzekerd voor je staat. In totaal heb ik vandaag al met al 30 km gelopen. 

Het weer is erg bepalend hier. Net als in Torres del Paine kan het hier sneeuwen, stormen en regenen. Het is een heerlijk gevoel dat je daghikes kan maken en aan het eind van de dag aankomt in een hostel waar je een warme douche kan nemen en kan genieten van de 'luxe' die je tijdens het kamperen niet hebt! Omdat het weer na de prachtige dag bij de Fitz Roy minder wordt en ik een soort van tijdschema heb besluit ik de volgende dag alweer te vertrekken. Bijzonder, want normaal heb ik zo'n obsessief gevoel als ik ergens aankom en vind ik dat ik alles gezien MOET hebben. Gelukkig kon ik dat hier enigszins loslaten. 

Puerto Tranquilo - Marble Caves - (Chili)
Wederom via een bus ben ik 's nachts in 11 uur tijd naar Los Antiguos gereden. De omgeving die je onderweg aantreft is zo desolaat... er zijn weinig hoge bergen, dus je kan mijlenver kijken. De natuur is hier fascinerend. Vanuit de bus heb ik een zonsopgang met prachtige kleuren gezien, geen straf dus om hier een busritje mee te pakken! In Los Antiguos ben ik lopend de grens over gestoken en heb ik een lift gekregen van een aardige vrouw naar Chile Chico. Veel mensen probeerden hier te liften naar Puerto Tranquilo, maar veelal zonder resultaat. Er zijn maar weinig auto's die de drieënhalf uur over zandwegen overbruggen en ik hoorde later dat veel mensen hebben moeten overnachten in Chile Chico. Ik heb met een groepje een 'bus' (personenauto) genomen waar ik 15.000 pesos voor betaalde. Toch zo'n €20,-... grote bussen rijden hier niet, de wegen zijn hiervoor te smal.

De omgeving rond Puerto Tranquilo is prachtig. Sowieso heb ik de laatste dagen echt de countryside van Patagonië geproefd. Ik zag gisteren bv. een mega gare oldtimer (ik dacht een Peugeot 504) voorbij rijden met een Argentijns uitstekend vlaggetje uit het raam. Auto's die ik alleen nog ken van jaren 70/80 tv programma's. Misschien was dat vlaggetje omdat het op dit moment presidentsverkiezingen zijn, maar toch!Niet veel toeristen gaan naar Puerto Tranquilo. Ik heb zelf ook nog even getwijfeld of ik erheen moest gaan omdat het nogal een omweg is. Je kan hier de Marble Caves bekijken. Grotten van Marmer die er miljoenen jaren over hebben  gedaan om zich te vormen zoals ze zich hebben gevormd. Helaas was het bewolkt en regende het toen ik er was. Met 3 andere meiden en 1 jongen die ik de dag ervoor had ontmoet zijn we in de ochtend het bootje ingestapt om naar de grotten te varen. Een hachelijk tochtje waarvan we anderhalf uur later weer doorweekt teruggekeerd waren. In de tussentijd zijn we langs en in de grotten gevaren en hoe mooi ze ook waren, ik heb me eigenlijk alleen maar afgevraagd hoe ze eruit hadden gezien als ze zon had geschenen. 

Puyuhuapi (Chili)
Nog dezelfde dag pakten we een bus naar Coyhaique. Een plek waarvan ik nog nooit had gehoord. Prima stadje, maar hier ben ik echter maar 1 nacht gebleven want 's morgens om 7.00u stond de volgende bus naar Puyuhuapi klaar. Het dorpje Puyuhuapi zelf is niet zo erg bijzonder. In de fjord wonen misschien 400 mensen, het heeft een klein havenstraatje en beschikt over wat supermarkten, een bakker en wat hotels en restaurantjes waar je overigens heerlijk vlees (asado) kan eten. Een specialiteit hier in Patagonië! 20km hier vandaan vind je een prachtig Nationaal park, waarbij het hoogtepunt het uitzicht is op een gletsjer met ernaast een enorme waterval. Hier hebben we een dagje doorgebracht. Voor niks, want we hebben gelift en doordat het presidentsverkiezingen waren in Chili was er niemand die entree opeiste in het park. 

Nu is de grotere stad Bariloche eigenlijk mijn volgende stop. Dit was mijn uiteindelijke doel voordat ik terugging naar Santiago. Maar, vanwege een ongeluk in Santa Lucia (een dorpje 100km verderop) zijn de verbindingswegen niet meer toegankelijk. Het ongeluk heeft zelfs nu.nl gehaald. Vanwege hevige regenval heeft een grote modderstroom het halve dorp weggevaagd. Met verschillende doden en gewonden tot gevolg. Het ongeluk heeft zelfs nu.nl gehaald en ik mag best van geluk spreken, aangezien ik hier de volgende dag langs was gekomen om de grens te bereiken... De route die ik nu moet nemen is behoorlijk omslachtig en kost me zo'n 2 extra reisdagen. 

Via Puerto Cisnes terug naar beschaving
Om in Cruyff termen te spreken heeft elk nadeel zijn voordeel en het voordeel is dat ik nu wat meer van Patagonië kan zien dan ik eigenlijk had gepland. Via Puerto Cisnes hebben ik en Whinney een 20 uur durende boot gepakt die ons naar Chiloé (het 2-naar-grootste eiland van Chili) bracht. Midden in de nacht kwamen we aan in Quellón. Niet erg fijn, we hebben buiten - al schuilend voor de regen - 3 uur gewacht voordat we het busstation binnen konden. Uiteindelijk hebben we nog een 6 uur durende bus gepakt en kwamen we aan in Puerto Montt. En dat was een verademing kan ik je zeggen. De mensen leven hier op straat, de keuze is reuze, alles is stukken goedkoper dan de afgelopen weken en de temperatuur is een stuk aangenamer! 

In 5 dagen tijd ben ik vervolgens via verschillende bussen verder naar het noorden gereisd met als eindbestemming Santiago. Ik ben tussendoor nog gestopt in Osorno en Valdivia. Twee erg gezellige steden waar ik zeker langer had kunnen blijven. In Valdivia heb ik bij de gezellig gelegen vismarkt nog een enorme zeeleeuw zien chillen! Niet normaal hoe groot die beesten kunnen worden.

Met de terugkomst in Santiago is er weer een einde gekomen aan deze reis door het prachtige Patagonië. Ik heb werkelijk opnieuw genoten van alles wat moeder natuur mij te bieden had. Toch merk ik aan mezelf wel dat het allemaal veel is geweest de afgelopen tijd. Ik ben een snelle reiziger en houd er niet van lang op dezelfde plek te blijven, maar voel me al een tijdje uitgeput. Enorm veel en lange busritten, de wandelingen door parken, constant nieuwe indrukken en het uitvogelen waar je vanavond slaapt en morgen naartoe gaat... Het is niet altijd een pretje. Voor degene die nog steeds dachten dat ik 'op vakantie' was; think twice! Dat voelt namelijk niet altijd zo kan ik je vertellen. Maar, desondanks kijk ik erg uit naar de komende dagen omdat ik bezoek krijg van 'miene maat' Tom:) Na het vieren van kerst en oud en nieuw zullen we in een paar weken tijd naar het noorden van Chili reizen en pakken we ook een deel van Bolivia mee.