Argentinië en Brazilië

25 februari 2018 - Boxmeer, Nederland

Het was wennen nadat Tom weer naar huis gegaan was. Normaal gesproken vind ik na een afscheid wel weer nieuwe energie om verder te reizen, maar nu was het wat anders. De grootste highlights lagen achter me en een nieuw, maar vooral groot en uitgestrekt land lag voor me. Uiteindelijk ben ik tot de conclusie gekomen dat ik het na een maand of 5 a 6  Zuid Amerika wel weer genoeg geweest vind. Noem het reismoe, noem het mentale vermoeidheid. Ik geniet minder op dit moment van de reis dan ik zou moeten doen. Ik heb voor 5 februari vanaf Rio de Janeiro (Brazilie) een ticket geboekt naar Nederland en er komt dus een einde aan mijn wereldreis. Ik kan hierna oprecht zeggen dat ik voldaan en trots ben dat ik mijn droom heb gevolgd en deze uit heb laten komen! Geniet nog even van de laatste verslagen door een gedeelte van Argentinië en een klein stukje Brazilië.

Salta
Een bus van San Pedro de Atacama naar Salta. Normaal een ritje van 10 uur. Het kostte deze jongen 27 uur of te arriveren in Salta. Allereerst hebben we 5 uur stilgestaan voor de grens (vraag me niet waarom!) en bleek ‘s avonds dat door hevige regenval de weg was geblokkeerd met modder en stenen na een aardverschuiving. We moesten weer 2 uur terug naar het dichtstbijzijnde dorpje en hebben daar geslapen in de bus. Ik merk dat ik weinig zin meer heb in ondernemen. Ik ben moe. De afgelopen maanden heb ik veel indrukken opgedaan en grote afstanden afgelegd. De Afstanden in Argentinië en Brazilië zijn ook erg groot en ik had daar weinig zin in. Salta is een plek waar ik eigenlijk naartoe ben gegaan omdat het lekker dichtbij San Pedro de Atacama lag. Maar veel van de omgeving lijkt op wat ik eerder in Chili en Bolivia al heb gezien. Ik ben hier dus niet lang gebleven.

Team de RooijHeel toevallig was het Dakar Rally 2018 circus steeds op de plekken waar ik ook was. Uyuni, Salta en later Cordoba. In Salta ben ik naar de plek gegaan waar de auto’s aankwamen en waar zij hun kamp opzetten. Ik heb nog wat Nederlanders gesproken en heb de auto’s gezien van Nederlandse coureurs zoals die van 'van den Heuvel'  en 'team de Rooij'. Er waren veel mensen langs de straten aan het wachten op de coureurs die het kamp betraden. In combinatie met allerlei (eet)tentjes was het hier erg gezellig!
 

Cordoba
Alweer met een lange busrit vervolgde ik m’n weg door Argentinië en belande ik in Cordoba. Hier had ik met een Frans meisje afgesproken (die Tom en ik hebben leren kennen in Valparaiso) om samen een hostel te boeken. Cordoba is één van de grotere steden van Argentinië en vooral de omgeving hier is prachtig. Met Sixtine en Yasser (andere Franse jongen) hadden we een auto gehuurd en hebben we een volle dag besteed om gave plekken in de omgeving te zien. Zo kwamen we onder andere uit in Mina Clavero. Een mooie plek waar een rivier doorheen stroomt met dezelfde naam. Vanwege de temperatuur was het druk bij de rotsen en strandjes van deze rivier en ook wij hebben hier een uurtje lekker genoten van het water. Toen we in de avond weer naar Cordoba wilde rijden kwamen we nog even in de problemen omdat Maps.me ons de korste weg aanwees op de app. Dit bleek inderdaad een kortere wegKerkje bij Mina Clavero te zijn dan de snelweg maar het resulteerde wel in minimaal 3 uur rijden door de bergen, op verlaten en zanderige wegen. Zeker in het donker was dit een ramp. Wonder boven wonder kwamen we eindelijk een snelweg tegen waardoor we snel onze weg naar Cordoba konden vervolgen. Het voordeel van deze rit was wel dat we een hele mooie zonsondergang hebben gezien.

 
Voetbalwedstrijd: Belgrano – Talleres Cordoba 
Een dag later stond er een echte Argentijnse derby op het programma en de eigenaar van het hostel bleek groot fan van de thuisploeg. Uiteraard had ik wel zin om hier naartoe te gaan. Aangezien de competitie hier pas volgende week begint ging deze wedstrijd in principe nergens over. Maar, de passie voor het voetbal in Argentinië is echt onvergelijkbaar met de beleving zoals we die kennen in Nederland en ondanks dat dit een vriendschappelijke wedstrijd was, leek het wel een finale van een WK. De twee clubs komen allebei uit Cordoba en zijn grote rivalen van elkaar. Ver voor de Vuurwerk Belgranoaftrap was het stadion al goed gevuld en was er veel gezang te horen uit beide supporterskampen. Voor het begin en tijdens de wedstrijd was vuurwerk eerder een regel dan uitzondering. Het ging maar door; fakkels, vuurpijlen, romeinse kaarsen… Het was één groot gekkenhuis! Uiteindelijk kwam Belgrano met 1-0 achter en met een man minder wisten ze vlak voor tijd toch de gelijkmaker binnen te prikken. Heerlijk avondje! 


Buenos Aires
Al een week geleden had ik de behoefte om in een mooi hotel te zitten, zonder andere backpackers om me heen zodat ik echt even tot rust kon komen. Ik had het bewaard voor Buenos Aires. Mij werd verteld dat het daar ontzettend heet is rond deze tijd van het jaar, dus heb ik m’n plek hier gevonden. Ik heb voor 4 dagen ingecheckt bij Mansion Vitraux Boutique hotel. Veruit het meest luxe hotel wat ik ooit heb geboekt. Het bevindt zich in de wijk San Telmo en heeft onder andere een Sauna, een gym, een binnen én een buitenzwembad en het belangrijkste; goede WiFi! Tijdens mijn tweede dag van mijn verblijf speelde Ajax namelijk tegen feyenooit en deze wedstrijd wilde ik uiteraard live zien.

Van de vele leuke wijken in BA (Buenos Aires) Tango dansen San Telmois San Telmo er één van. Het is op loopafstand naar het centrum en op zondag is er een anderhalve kilometer lange markt met ontelbare kraampjes, gezellige barretjes en Tango dansende mensen op straat. De markt eindigt bij Plaza de Mayo, vanwaar ik verder ben gelopen naar het Obelisco monument. Dit monument staat midden op één van de grootste verkeerskruispunten ter wereld. Behoorlijk druk daar en het was zondag. Moet je nagaan hoe druk het is op een maandagmiddag tijdens de spits!

Nadat ik een volledige dag had gespendeerd aan heerlijk relaxen in de sauna, een kleurtje pakken bij het zwembad en aan goed eten en drinken was het tijd om op shirtjes jacht te gaan. Ik nam een taxi naar de wijk La Boca waar La Bombonera staat. Het stadion van Boca Juniors. Een geweldig stadion met misschien wel de allergekste supporters ter wereld. Uiteindelijk heb ik wat kleding gekocht in verschillende winkeltjes die rondom het stadion te vinden zijn. Verder is de wijk vooral geel/blauw La Bomboneragekleurd. Van huizen, lantaarnpalen, graffiti en zelfs de lokale brandweerwagens. Alles helemaal in stijl van de club! Uiteindelijk ben ik met een zak vol shirts, broekjes en wat vissershoedjes weer vertrokken. Had ik mijn vrienden maar nooit gevraagd ‘of iemand toevallig wat wilde van BOCA?’. M’n tas weegt nu zeker 3 kilo zwaarder en ik zal er nog ruim een week mee moeten zeulen...

Omdat ik ook graag een ander gedeelte van de stad wilde bezoeken ben ik na 4 dagen luxe vertrokken naar de wijk Palermo. Gewoon weer een hostel, lekker goedkoop en meer mensen om me heen. Er waren zowaar wat Nederlanders, dus daar ben ik vooral mee opgetrokken.

Palermo staat bekend om de gezelligheid en knusheid. Nou... mijn ervaring is dat ik het in San Telmo een stuk leuker en levendiger vond. Er is hier dan wel een leuk straatje met een hoop barretjes en restaurantjes, maar daar was overdag niet zoveelGraf Eva Peron (Evita) te beleven en verder lijkt het erg om wat ik al gezien had. Ik heb m’n tijd uiteindelijk wel goed besteed. Zo ben ik o.a. naar Cementerio de la Recoleto gegaan. Dit is een klein dorpje midden in de stad met allerlei huizen. Het bijzondere hiervan is echter dat het een begraafplaats is en er zich in de huizen dus dode mensen bevinden! Behoorlijk creepy hé? Het meest bekende graf wat je hier vindt is die van Evita. Je weet wel, van de musical!

Voetbalwedstrijd: Boca Juniors - Colón de Santa fe (21.30u)
Eigenlijk stond mijn bezoek aan Buenos Aires vooral in teken van maar één ding; een wedstrijdbezoek aan Boca Juniors! Boca Juniors is de bekendste club van BA en staat bekend om zijn geweldige sfeer op de tribune. Ik had je al verteld over de wijk La Boca, een arme wijk, maar een geweldige plek voor iedere voetballiefhebber. De hele wijk leeft voor Boca, Boca is hun leven. Het gaat zelfs zo ver dat de beruchte fans van de club ook een grote inspraak op bestuurlijk niveau van de club. Op deze manier zijn zij erg invloedrijk over wat er met en rondom de club gebeurd. Of dat goed of slecht is laat ik even in het midden. Naast Boca zijn er in BA nog verschillende andere grote teams, waaronder Independiente, Banfield, San Lorenzo én; River Plate. De grote rivaal van Boca Juniors. Ook bij deze teams is de sfeer op de tribune ongekend. Totale gekte en een enorme passie en beleving voor hun liefde van hun leven.

Terug naar Boca. Al maanden voordat ik hier was had ik contact gezocht met wat bekende jongens binnen Ajax die ook al eens een reis naar BA hebben gemaakt. Via via ben ik in contact gekomen met de juiste mensen die me naar binnen kunnen krijgen in LA 12. La 12 is de harde kern van de club die op de middentribune achter de goal staan. Voor dit vak moet je een ‘Socio’ (lid) zijn en hier heb je dus een seizoenskaart voor nodig.

Ensenada Boca groepJuani, mijn contact, is van de groep Ensenada (een wijk ten zuiden van BA) en met hem heb ik kunnen regelen dat ik naar de wedstrijd Boca - Colón kon gaan. De eerste wedstrijd na de zomerstop. Nadat ik Juani een foto had gestuurd, maakte hij hier een valse kaart mee en via wat handige trucjes ben ik op de wedstrijddag alle toegangspoortjes zonder problemen gepasseerd. Dit zou natuurlijk bijna niet mogelijk zijn in Nederland. Daar stond ik dan, in misschien wel 1 van de allermooiste stadions ter wereld tussen de ‘Barra Brava’s’ van de BOCA! De groep van Juani stond wat aan de zijkant van het vak en ik wilde graag de entrada van la 12 meemaken dus liep ik naar boven richting de omloop. Hier stond een grote groep te wachten op wat komen zou gaan. Zo’n 45 minuten voor de wedstrijd werd er al hard gezongen en ik voelde de spanning gieren door m’n lichaam. Een kwartier later was het zover, de percussiegroep begon te spelen en iedereen raakte in extase... iedereen zong en sprong door elkaar op de beats van de drums en trompetten en binnen een mum van tijd was ik doorweekt van zweet en het water dat door de lucht vloog. EenGekkenhuis op de tribune heerlijke sfeer waarvan ik denk dat die nooit mogelijk zal zijn bij welke club dan ook in Nederland. Daar zijn de meeste Nederlanders te nuchter voor helaas. Kinderen worden in tegenstelling met ons met deze passie grootgebracht. Wat dat betreft ben ik in het verkeerde land geboren...


De wedstrijd zelf was niet zo boeiend. BOCA won met 2-0 en de sfeer tijdens de wedstrijd was indrukwekkend maar met momenten, aangezien dit geen grote wedstrijd was, ook wat gelaten. Tijdens de goals is het hier opletten geblazen. Iedereen staat zo dicht tegen elkaar aan dat het onmogelijk is om je te verplaatsen tijdens de wedstrijd en bij een goal is er natuurlijk veel beweging. Dat betekende voor ons dat we bij de eerste goal direct 4 rijen zuidelijker lagen dan vóór de goal. Één grote chaos😎


Puerto Iguazu
Vogel bij IguazuHierna vertrok ik snel naar het noorden. Ik nam een 17 uur durende bus naar Puerto Iguazu waar zich (één van) ‘s werelds mooiste watervallen bevinden! Ik kwam in de ochtend met de bus aan en na het inchecken in mijn hostel ben ik nog dezelfde dag naar het nationaal park gegaan. Het binnenkomen van het park kost omgerekend €25,- Een behoorlijke prijs als je het mij vraagt om een stuk van de natuur te bewonderen. Maar, je kunt je hier dan ook wel een uurtje of 3 vermaken. Er zijn 4 routes die je kan lopen en die geven je allemaal andere uitzichten op de Iguazu watervallen. Er is zelfs een treintje die je van A naar B verplaatst. Dit scheelt je een flinke wandeling. Als je goed kijkt zie je onderweg bijzondere dieren. Zo zag ik papegaaien rondvliegen, schildpadden op de rotsen bij het water en aapjes in de bomen! Het eindstation van de trein zet je af bij het begin van de oranje route en die bestaat voornamelijk uit een heleIguazu watervallen van verder weg lange loopbrug over het water. Aan het eind van de loopbrug is een viewpoint waar talloze mensen foto’s maken van een fenomenaal uitzicht op de watervallen. Je staat er echt met je neus bovenop! Verder heb ik ook nog de emperior route gelopen. Hier zie je de watervallen van een lager perspectief wat een mooi plaatje opleverde.

 
Grappig Foutje en de bus naar Rio
Na een nachtje slapen heb ik ‘s ochtends weer een bus gepakt om de grens over te steken naar Brazilië. Puerto Iguazu is namelijk onderdeel van een drielandenpunt. Op een kwartiertje van Puerto Iguazu ligt aan de andere kant van de rivier de Braziliaanse stad Foz de Iguaçu en als je weer een andere zijtak oversteekt in het Paraguayaanse Ciudad del Este.

Ik werd afgezet bij de terminal in Brazilië en moest naar het grotere internationale busstation in Foz om de bus naar Rio te pakken. Ik vroeg aan een passerende buschauffeur of deze bus naar het busstation Rodoviaria ging. En dat ging ie! Ideaal, dus ik ga zitten en wacht tot we arriveren. Ineens merk ik dat het wel ontzettend druk is op de weg en voor ik het wist staken we weer een rivier over. Mijn maps.me verklapte ondertussen al dat ik bijna in Paraguay was en ik vroeg aan de buschauffeur of we nog naar Rodoviaria gingen. En ja hoor, zijn duimpje ging weer omhoog... 2 minuten later ben ik nogmaals een gesprekje met hem aangegaan en wat bleek; Rodoviaria betekent ‘busstation’ in het Portugees! Alle busstations hier heten hier Rodoviaria... daar stond ik dan, in Paraguay! Gelukkig had ik genoeg tijd om wéér van bus te wisselen en een uurtje later was ik dan eindelijk bij de goede terminal.

Een 27 uur durende bus naar Rio de Janeiro. Dat staat er op de planning. Ik ben wel een beetje klaar met de bussen. Ik ben daarom erg blij dat dit de allerlaatste is. Een ander grappig feitje; Op een klein stukje in Colombia na, heb ik van bijna het noordelijkste puntje in Zuid-Amerika (Tayrona in Colombia) tot het zuidelijkste puntje (Ushuaia in Argentinië) de gehele afstand zonder onderbrekingen, per bus afgelegd!
 

Rio de Janeiro
Daar sta ik dan. In de laatste stad van mijn wereldreis. Over 5 dagen zal ik het vliegtuig nemen naar Nederland en dan zit mijn wereldreis erop. Een rare gedachte!

Christusbeeld met vogelVoor deze laatste dagen heb ik weer een hotel geboekt. Relaxt toeleven naar Nederland. Dat staat centraal de laatste dagen. Met een hotel midden in de Copacabana, een fijne kamer en een zwembad met uitzicht op het Christo Redentor (Christus de Verlosser) moet dat wel goedkomen denk ik zo. Op dag 1 heb ik natuurlijk de omgeving verkend en ik ben eigenlijk direct naar het strand gelopen. En ik kan je zeggen, wat een geweldige plek! Alles is hier ingericht om maximaal te kunnen genieten van een dagje strand. Looppaden op het zand worden nat gesproeid, overal leuke barretjes waar je vreselijk zoete Caiparianhas kan drinken, toiletvoorzieningen en keukens zitten hier onder de grond, en werkelijk duizenden sportende mensen die vooral gebruikmaken van de netten en goals die hier op het strand staan opgesteld. Over de gehele boulevard die een aantal kilometer lang is staan ook nog eens om de 100 meter enorme lichtmasten, zodat hier niemand zich in het donker hoeft te vervelen en vind je ‘s avonds ontelbare kraampjes met Braziliaanse verkopers en bijbehorende praatjes.

Natuurlijk kun je oneindig veel tripjes ondernemen Rio de Janeiro sunsetin deze grote stad. Er is van alles te doen en te zien. Van mij hoeft het allemaal niet meer zo spectaculair en ontdekkend te zijn zo aan het einde van mijn reis. Leuk is om in de avond helemaal naar het oostelijke gedeelte te lopen van Copacabana beach om hier de zonsondergang te bewonderen. Hetzelfde geld ook voor de zonsondergang op Ipanema beach. Allebei gratis en zeer de moeite waard!

Ik ben een middagje naar Sugarloaf mountain geweest. Al meer dan 100 jaar geleden bouwden een aantal mannen hier een kabelbaan naar de 2 heuveltoppen en tot op de dag van vandaag gaan er duizenden toeristen iedere dag mee naar boven om te genieten van een geweldig uitzicht. De kustlijnen, het Christus beeld, favelas... vrijwel de gehele stad is vanaf hier zichtbaar. Ik ben zeker 2 uur boven geweest om alleen naar te observeren en te genieten van dit uitzicht.

Uitzicht vanaf Sugarloaf mountainToen ik aankwam in de stad werd mij verteld dat de situatie in de favelas momenteel verslechterd is. Er is veel (drugs)geweld en iedere dag wordt er geschoten. Brazilië heeft momenteel een groot probleem met het aantal moorden in hun land, de afgelopen tijd staat de teller hoger dan ooit. Vandaar dat ik geen favela tour heb gedaan. Natuurlijk zijn er een hoop aanbieders en ze vertellen je allemaal dat je weer veilig aankomt bij je hotel, maar het feit dat er in oktober 3 toeristen dood zijn geschoten in favela Rocinha zorgde voor veel twijfel. Ook wilde ik heel graag een hike lopen naar Dos Hermanos (Dois Irmaos). Een hike die je een geweldig uitzicht geeft op rio vanaf een hele andere invalshoek. Maar ook hier zou ik op eigen gelegenheid middels een motortaxi naar de top van favela Vidigal gebracht moeten worden om bij de start van de hike te komen. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om favelas te laten voor wat ze zijn... het zijn natuurlijk geen fijne plekken, maar het leek me wel erg interessant om van dichtbij te zien hoe de mensen hier leven.

Carnaval staat hier voor de deur en dat zie je terug op straat. Vanaf nieuwjaar is carnaval hier eigenlijk al begonnen en zijn er genoeg feestjes te vinden in de stad. Ook zie je genoeg muzikanten en dansende mensen op straat wat een hele fijne vibe geeft aan de stad. In de week carnaval is alles echter peperduur en wordt het ontzettend druk. Ik heb lang geroepen dat ik carnaval wilde vieren in Brazilië, maar ben blij dat ik hier dan niet meer ben. Gek hé?



De laatste dagen van mijn reis heb ik dus vooral besteed aan chillen. Lekker een kleurtje pakken op Copacabana beach of aan het zwembad voordat ik de kou in Nederland in ga. Op 5 februari vlieg ik naar Nederland en zit mijn wereldreis er na 13 maanden op. Het was echt fantastisch en ik ben super blij dat ik mijn dromen achterna ben gegaan! Na dit verslag zal ik later nog nog één verslag online zetten voordat ik deze blog definitief sluit. 

Foto’s

6 Reacties

  1. Mam:
    25 februari 2018
    WoW! Wat een mooi verhaal weer... en prachtige foto’s... top Henk! <3
  2. Steven van der aa:
    25 februari 2018
    Mooi verhaal en eencellige thuis komst groeten van steven
  3. Mieke van Wijk:
    25 februari 2018
    Mooi geschreven Henk! Welkom thuis!
  4. Hans Baets:
    25 februari 2018
    Ziet er weer helemaal top uit Henkie super man, wat jij allemaal hebt mogen zien en mogen mee maken, ik moet het maar eens even delen, dan kan ik het nog eens een keer op mijn gemak nalezen he !!! Op naar de volgende reis Henk !!!
  5. Je peettante :):
    25 februari 2018
    Geweldig Henk ....wat een belevenis...nu weer lekker thuis...Opa en Oma zijn daar ook superblij mee.....😃
  6. Andre B:
    26 februari 2018
    Wederom sprekend Henk! Waarschijnlijk is de LA 12 vergelijkbaar met de voormalige 'bult' van Olympia'18! Zal mogelijk op termijn weer terugkeren. Iets om ook naar uit te kijken.