Colombia

Na een leuk en luxe begin van mijn reis kwam ik na een vlucht van ongeveer 3 uur aan in Bogota, de hoofdstad van Colombia. Hier zou ik 3 dagen blijven, om op zondag naar Medellin te vliegen om Spaans te gaan leren in deze bijzondere stad. Colombia is pas sinds kort verlost van een gewelddadige en moeilijke geschiedenis. Ik neem je mee in dit enerverende, maar prachtige land!  


Bogota
Hoog in het Andesgebergte ligt op zo'n 2600 meter de Colombiaanse hoofdstad Bogota. In de luxere wijk Chapinero vond ik mijn hostel en met een Duitser en 2 Braziliaanse meiden heb ik vervolgens 3 dagen zinvol doorgebracht. Naar de fitness, een avondje stappen, bezoeken van een voetbalwedstrijd (Santa fé- Cali), én; een free walking tour. Zoals in bijna iedere stad worden er ook hier free walking tours aangeboden. Altijd de beste keuze om een stad te leren kennen! Het is in principe 'gratis' en je leert in (meestal) 2 of 3 uur tijd leuke weetjes, de historie en de highlights kennen van de betreffende stad. Je hoeft de gidsen vooraf niet te betalen, maar een fooi wordt natuurlijk wel op prijs gesteld. Door deze tour in Colombia maakte ik voor het eerst kennis met Fernando Botero. Een beroemd Colombiaanse kunstenaar die bekend is geworden vanwege schilderijen en kunstwerken van mannen en vrouwen met dikke figuren en gezwollen lichamen. Werken van deze schilder ben ik in meerdere steden tegengekomen en zelfs in Nederland (Kunsthal in rotterdam) zijn vorig jaar tijdens een expeditie werken van Botero te bewonderen geweest. Verder bracht de tour ons naar een mooie studentenwijk met prachtige muurgraffiti's, schattige koffiehuisjes, eeuwenoude kerkjes en naar een bult aan geschiedenisverhalen. Die avond hebben we een traditioneel gerecht gegeten; bandeja paisa. Manmanman, hoeveel calorieën kun je op een bord gooien? Ik ben over het algemeen géén favoriet van de Zuid Amerikaanse keuken, dus dat wordt nog wat de komende tijd!

Per privéchauffeur ben ik de volgende ochtend naar het vliegveld gegaan van Bogota. Vorig jaar in Nepal ben ik Luis tegengekomen. Een Colombiaan, woonachtig in Canada en eigenlijk constant op reis. Toen hij erachter kwam dat ik in 'zijn' Colombia was bood hij me aan om telkens als ik vervoer nodig had hem in te schakelen. Via één van zijn vele bedrijven weet hij vaak wel iemand te regelen die me weg zou kunnen brengen. Erg handig en fijn! Bedankt Luis!

Medellin
2 maanden geleden had ik in Nederland een plek uitgezocht om Spaans te leren. Blink Spanish in Medellin viel mij daarbij direct op. Uiteindelijk ben ik hier dan ook beland en heb ik hier 3 weken Spaanse les gevolgd en geweldige mensen ontmoet. Het was een plek waar ik sliep, at en samen was met de andere studenten in het hostel. Spaans leren, hardlopen, voetballen op het veldje tegen locals, samen koken, salsa lessen volgen, uitgaan... ik heb vrienden gemaakt in dit hostel! Het voelde echt als thuis en de 3 weken zijn voorbij gevlogen! Na 3 weken Spaanse les heb ik uiteraard the basics wel onder de knie, maar het leerproces is me toch wel wat tegengevallen. De Spaanse grammatica is erg anders dan die van de Nederlandse en het kostte tijd om die erin te slijpen. Ik ben na 3 weken gestopt omdat ik de aangeleerde stof eerst in de praktijk moest gaan brengen. Pas daarna ben ik klaar voor het aanleren van meer regels en spreken in andere tijdsvormen. 

Na de eerste week stond de voetbalwedstrijd National - Medellin op het programma en daar gingen wij met een hele club naartoe. Beide teams komen uit Medellin en dit is dé klassieker van Colombia. De sfeer tijdens deze wedstrijd is niet te beschrijven. De ene helft van het stadion kleurt groen en de andere helft rood wit. Vuurwerk, snippers, linten, spandoeken, orkesten... alles was aanwezig. Na de eerste helft ben ik ben een groepje naar de tweede ring gelopen om écht tussen de gekte te staan. En dat bleek de juiste keus. De trap waar we op stonden werd regelmatig van boven naar onder schoongeveegd door een paar schoffies die boven stonden, maar bovenal werd er gezongen en gesprongen alsof het leven ervan af hing. Zo hoort voetbal beleefd te worden! Meer van deze taferelen bij Ajax graag!!! Oja, 'we' (Medellin) wonnen met 1-0!

De meesten mensen denken bij het horen van de plek Medellin direct aan de allergrootste drugsbaas die ooit op deze aardbol heeft rondgelopen. Pablo Escobar. Dit hoofdstuk uit de Colombiaanse geschiedenis is pas kort geleden gesloten, maar de sporen en wonden hiervan zijn nog steeds zicht en voelbaar. Wie op Netflix de serie Narcos wel eens heeft gezien weet waarschijnlijk best goed te vertellen wie Pablo Escobar was en wat hij allemaal heeft uitgespookt. Deze zeer pientere drugsbaron verdiende tijdens zijn hoogtijdagen omgerekend $60 miljoen per dag! Hij had bijna de gehele cocaïnehandel ter wereld in zijn bezit. Het 'Medellincartel', dat Escobar beschermde, heeft hem jarenlang buiten schot kunnen houden van zijn vijanden. Zo had Escobar wel 600 mansions in zijn bezit en wist hij vaak te ontsnappen. Over zijn dood in 1993 zijn de meningen verdeeld. De DIA claimt hem te hebben vermoord op het dak van een huis in Medellin, vele Colombianen zeggen dat hij zichzelf door het hoofd geschoten heeft nadat hij in elkaar was gezakt. 

Ook in deze stad heb ik een 4 uur durende free walking tour gedaan en maakte ik voor het eerst fysiek kennis met het echte centrum van Medellin. Medellin is de enige stad in Colombia dat een Metro bezit. Betaald door drugsgeld, dat wel. Verder werd de geschiedenis van deze stad mij nog duidelijker. De gids vertelde dat de stad, 30 jaar geleden nog de allergevaarlijkste stad van Latijns Amerika was. Dat kwam - naast het feit dat de drugsoorlog eigenlijk constant gaande was in de stad - vooral omdat Escobar zichzelf had voorgenomen om de nieuwe president te worden van Colombia. De belangrijkste reden hiervoor was omdat hij als president alle drugstransporten zelf zou kunnen reguleren en niet meer tegengewerkt kon worden door hoge ambtenaren. Veel mensen mochten hem, hij had honderden huizen gebouwd voor arme mensen in Medellin. Hij was populair en niemand wist toen nog dat hij zijn geld verdiende met drugshandel. Zelfs zijn ouders wisten dit niet. Toen tijdens zijn campagne politieke tegenstanders openbaar verkondigden hoe Pablo Escobar aan zijn geld kwam was het uitgesloten dat hij nog president zou kunnen worden. Escobar was boos en was uit op wraak. Hij loofde een beloning van $2000,- uit aan iedereen die aantoonbaar een agent vermoordde. De stad Medellin veranderde in een waar oorlogsgebied. Schietpartijen, bomaanslagen en armoede waren aan de orde van de dag. Ik heb het zelf eerder nooit zo bekeken, maar; Pablo Escobar heeft volgens de gids veel gelijkenissen met Adolf Hitler... 

Helaas is de politieke situatie hierna nog lange tijd onrustig geweest in Colombia. Vele politieke partijen (FARC is daarvan een bekende) hebben al jarenlang onenigheid en vechten ook al sinds die tijd voor hun belangen. Geld om te blijven bestaan kwam vroeger ook vooral van de drugshandel. Escobar betaalde organisaties als FARC bv. In ruil voor bescherming van zijn coca plantages. Tot op de dag van vandaag zijn er nog steeds organisaties actief in Colombia die strijden voor hun belangen. Ik vertelde je eerder over de kunstenaar Fernando Botero. Ook in Medellin heeft hij een museum en staan er beelden van hem in de stad. Het einde van de tour was op Plaza de San Antonio waar in 1995 een bom tot ontploffing was gebracht die in een botero beeld was geplaatst en waarbij 23 mensen omkwamen. Typisch was dat er niemand vervolgd kon worden, ook al claimden alle partijen/organisaties schuldig te zijn. Botero eiste na de aanslag dat de resten van het verwoeste kunstwerk moesten blijven zoals ze waren als eerbetoon aan de doden. Naast het kapotte werk maakte hij een nieuw kopie als symbool van de veerkracht van de stad en haar inwoners. De plek symboliseert oud en nieuw Colombia. 

Guatapé
Het dorpje Guatapé ligt op zo'n twee uurtjes rijden van Medellín en staat vanwege aan aantal dingen bekend. Het dorpje zelf is erg kleurrijk en daarom erg tof om even rond te lopen en foto's te maken. Net buiten het dorpje vind je El Peñón de Guatapé. Dat is een rots die je meer een vreemde pukkel in het heuvelachtige landschap kunt noemen. Je kunt via een bizarre trappencombinatie naar het topje en dan heb je het beste uitzicht op de omgeving. 

Ik ben hier één nacht geweest met bijna het gehele Blinkclubje en we hebben na een gezellige stapavond in de vroege morgen de bus hier naartoe gepakt. Een aantal van ons - waaronder ik - hebben een toffe dagtrip gedaan. De Pablo Escobar paintball tour! Een tour waarbij je gaat paintballen op het terrein van een oude mansion van Pablo Escobar. We speelden 2x het Medellin cartel tegen het Cali cartel en allebei de groepen mochten een keer hun eigen Pablo Escobar verdedigen. Ik vond het erg gaaf, maar ook een beetje raar natuurlijk. Na een goede lunch in een voormalig cocktailbarretje van Pablo met geweldig uitzicht over de meertjes van Guatapé zijn we per boot naar Guatapé gegaan en hebben we later die middag de rots beklommen. Geweldige dag! De dag daarna heb ik door de bergen hard gelopen en zijn we bij terugkomst in Medellin weer op tijd naar bed gegaan voor een nieuwe week Spaanse les! 


Cartagena
Na 3 weken Spaans leren in Medellin ging ik na lang beraad mee met Sam, Thomas, Justin en Carry naar Cartagena. Vanaf Medellin is dat maar een uurtje vliegen maar omdat de stad in het noorden van Colombia aan zee ligt is de temperatuur daar veel aangenamer dat in het veel hoger gelegen Medellin. Met een privé chauffeur - wederom geregeld door Luis - ben ik rond het middaguur naar het vliegveld gereden. 

Cartagena is prachtig! Overal zie je gekleurde huisjes en schattige balkonnetjes. Een stad die je echt gezien moet hebben als je naar Colombia gaat! De populariteit van deze stad herken je direct aan de prijzen die hier vele malen hoger liggen dan andere plekken in Colombia. De gids van de free walking tour vertelde ons ook dat huizen in het centrum van deze stad hoger liggen dan 10 miljoen euro en dat ze in het bezit waren van de allerrijkste mensen in Colombia. 

Cartagena werd gesticht in 1533 en binnen No time veranderde de stad in de belangrijkste Spaanse haven aan de Caraïbische kust. Omdat de stad zo populair was onder allerlei veroveraars werd besloten om een stadsmuur om Cartagena te bouwen. Het fort werd gebouwd met bakstenen en rotsblokken, op een heuvel, zodat het voldoende boven de zee uitstak om alles goed te overzien. Iedere beweging van de vijand werd op deze manier zichtbaar voor de Spanjaarden, die de stad met veel succes wisten te verdedigen.

Nu weet ik dat ik graag word gezien, maar dat de Paus zelfs mij zou achtervolgen had ik dan weer niet verwacht. Na een sportief ochtendprogramma gevuld met hardlopen en zwemmen (lees; chillen en afkoelen) in het zwembad merkte ik al dat de straten van Cartagena voller en voller raakten. Om glimp op te vangen van de katholieke leider zouden we ons moeten haasten naar de krappe straatjes. Na een wandeling van een minuut of 5 stonden we bij de belangrijkste kerk van Cartagena en geheel toevallig kwam op dat zelfde moment de Paus voorbij rijden... Zo, die kan dus ook van de bucketlist worden afgetikt!

Tayrona (NP) 
Zonder Sam reisden we verder naar Santa Marta, vanwaar we de volgende dag een bezoek zouden gaan brengen naar het Tayrona National park. Santa Marta zou de uitvalsbasis worden voor verschillende tripjes in deze regio. Misschien is dit nationaal park wel het mooiste plekje van Colombia. Hier vermengen tropisch regenwoud en Caribische stranden zich. We verblijven hier uiteindelijk maar één nacht, maar er zijn hangmatjes, rondslingerende titi aapjes en er staat een voetvolleynetje in het zand waar Thomas en ik heel wat wedstrijdjes tegen elkaar hebben gespeeld... wat een rijkdom! We sliepen in een tent aan het strand en de sterrenhemel die avond was fenomenaal. Helaas voor ons begon het later die nacht te regenen. De tent was daar niet tegen bestand en na het plaatsen van het plastic zeil stapte ik doorweekt en met plakkend zand aan mijn voeten weer de tent in. Je mag raden hoe ik me voelde...

Minca
Weer terug in Santa Marta hebben we na een frisse douche en een heerlijke barbecue die avond, de volgende dag weer onze spullen gepakt om naar Minca te gaan. Het kleine Minca is een bergdorpje en ligt niet ver van Santa Marta. Heerlijk om even te ontspannen van de drukte in Santa Marta. 7km dieper de bergen in staat het hostel waar we 2 nachten zijn verbleven; Casa Elemento. Een eenvoudig hostel met een magnifiek uitzicht over de Jungle, de stad Santa Marta en verderop zelfs de Caribische kust. Bijzonder is dat je dit hier kan aanschouwen vanaf 2 mega grote hangmatten die het hostel rijk is! Mocht je hier ooit naartoe willen gaan? De route van Minca naar het hostel is geen gemakkelijke. Ik ben zelf met een local op een motor naar boven gebracht. Maar de modderige geulen en de door het zand gevormde schansen - in combinatie met 2 volle rugzakken - zorgden voor 4 whiplashes en 3 nieuwe hernia's in mijn rug. Voor de ekte ekte: lopen kan ook!

Wederom aangekomen in Santa Marta nam ik afscheid van Carry, Justin en Thomas. Carry en thomas gingen terug naar Medellin en Justin besloot om naar San Gil te gaan om daar de bergen in te gaan. Aangezien ik een dag eerder ziek was geworden besloot ik hier een aantal dagen aan te sterken in Santa Marta. Hier kwam ik Renee tegen waar ik anderhalve dag gezellig mee ben opgetrokken!
 

Salento
Na wat dagen uitzieken heb ik het vliegtuig gepakt naar Fereira om vanuit hier naar Salento te gaan. Salento is een mooi stadje gelegen op zo'n 2000 meter hoogte. Het hoogtepunt van deze bestemming ligt ongeveer op 20 minuten rijden van het centrale plein van Salento, de Cocora valley. Dit mooie gebied staat bekend om zijn hoge palmbomen. Sommige kunnen wel 60 meter hoog worden en om deze bomen bij elkaar te zien staan zorgt het geheel voor prachtige plaatjes! Nog steeds niet helemaal fit besloot ik toch om de grote hike te gaan lopen. Mijn ervaring is namelijk dat ik juist opknap van een zware hike als ik me niet zo lekker voel. Raar, maar waar:)! Vanaf het plein, wordt je in een Willy (naam voor de kenmerkende jeeps die de locals gebruiken om de wandelaars te vervoeren) naar het gebied gebracht. Ze doen dit onder het mom van: 'een Willy zit nooit vol!'. Er kan altijd iemand of iets bij. Op de terugweg zaten we bv. met 11(!) mensen in deze kleine jeep die de Amerikanen gebruikten in de WOII maar daarna in dit Colombiaanse stadje terecht zijn gekomen. 

De hike heb ik gelopen met Steven en Stephanie uit 's-Gravenzande. Leuk stel, erg gezellig mee gehad! Aangezien bijna iedereen - en dus ook wij - verkeerd loopt, is het vooraf moeilijk in te schatten hoe je gaat lopen. Je kunt er namelijk voor kiezen om de bomen te zien en weer terug te rijden naar Salento. Wij besloten om dit te bewaren voor het eind en gingen eerst klimmen. 2 a 3 uur omhoog door het soms mistige bos, totdat we uiteindelijk aankwamen bij Acaime. Een plek waar je tijdens het nuttigen van je lunch kolibri's (hummingbirds) kan spotten. Ja... kolibries, wat een bijzondere vogels zijn dat zeg! Kijk en lees even op Wikipedia of check dit filmpje en sta verstelt! Vanaf dit moment is dit mijn lievelingsdier van de hele wereld en omstreken!

De afdaling was een prachtige. Via bruggetjes hebben we vele malen het riviertje over moeten steken en uiteindelijk kwamen we in het palmbomenlandschap aan waarbij de koeien het prachtige landschap compleet maakten. Eenmaal bij de parkeerplaats hadden we onze twijfels. Hadden we wel alles gezien? Konden we niet méér bomen, van dichterbij zien? Daar kwamen we die avond achter. Want na het zien van foto's van andere reizigers bleek dat we een heel stuk hadden gemist! Gelukkig konden we er zelf wel om lachen en onder het genot van een heerlijke steak in één van de beste restaurantjes van Salento besloten we de dag erop terug te gaan en hebben we alsnog het palmbomenbos kunnen aanschouwen. Dat we hierbij in het begin opnieuw verkeerd zijn gelopen en we voor niks een berg hebben moeten beklimmen zal ik niet in deze blog vermelden;)


​Via Cali steek ik vanavond de grens over naar Equador en gaat er een einde komen aan mijn avontuur door Colombia. Voordat ik vertrok en vertelde dat ik naar Colombia toe ging waren mensen sceptisch. 'Is het niet gevaarlijk?', ' kijk maar uit!', 'pas maar op da ge nie kapot geschoten wordt'. Er leeft in onze cultuur een bepaalde angst als het gaat om reizen door een Zuid Amerikaans land als Colombia. Deels terecht als je kijkt naar de geschiedenis. Maar, iedereen die erover denkt om op reis te gaan naar Colombia wil ik van harte aanraden om te gaan. De mensen zijn erg vriendelijk en zijn blij dat toeristen weer hun weg vinden naar hun land na jaren van ellende. Ik heb me hier geen moment onveilig gevoeld en vond het een fantastisch en veelzijdig land!