Cambodja

Na aankomst op het vliegveld in Phnom Penh, pakte ik de locale bus om naar het centrum van de stad te gaan. Mijn eerste indruk van Cambodja is een wereld van verschil met de landen waar ik tot nu toe ben geweest. Het is minder ontwikkeld, dat zie je aan alles. Een reden die daarvoor gegeven kan worden is de oorlog die hier van 1975 tot 1979 heeft gewoed. Hoe mijn tijd er in Cambodja eruit heeft gezien, vertel ik je vandaag!

Phnom penh
De stad zelf is niet heel erg interessant. De mensen leven erg primitief en wat me bij zal blijven is dat het stonk in de stad. De eerste 2 dagen in de hoofdstad van Cambodja begonnen minder. Ik werd ziek en kon niets binnenhouden. Gelukkig herstelde ik snel en kon ik met 2 Nederlandse meiden de 'places to be' van Phnom Penh bezoeken. Helaas zijn dit geen fijne plekken. Het zijn de overblijfselen van een bruut regime onder leiding van de toenmalige leider van het land: 'Pol Pot'. Op 17 april 1975 begon de afslachting van uiteindelijk een kwart van de Cambodjaanse bevolking. Zij werden vermoord omdat Pol Pot terug wilde naar een ‘back to basic’ ideologie, waarbij er geen plaats was voor intellectuele mensen, zoals: monniken, leerkrachten, artsen, ambtenaren en militairen. Pol Pot was leider van de politieke partij Khmer rouge (Rode Khmer), zijn leger martelde en vermoordde alle intellectuelen, vaak zonder enige reden of voor lichte vergrijpen. Zelfs brildragende mensen werden opgepakt en vermoord omdat ze er geleerd uitzagen. Ook voor het gezin van de vermoorde intellectuelen gold hetzelfde lot. De andere Cambodjanen werden gedreven naar het platteland en moesten hier 7 dagen per week, 14 uur per dag werken onder een slavenregime. Het land heeft hierdoor een zware ontwikkelingsachterstand opgelopen. Eigenlijk heel gek dat ik het bestaan van deze oorlog nooit heb gekend. En dat te bedenken dat het nog maar 40 jaar is geleden en dat Pol Pot nooit is gestraft voor zijn misdaden. Sterker nog, nadat de Vietnamezen een einde maakten aan de oorlog en Pol Pot met zijn aanhangers was gevlucht, heeft hij nog decennia lang een ongestraft leven kunnen leiden tot aan zijn dood. Het meest bizarre is misschien nog wel dat de Rode Khmer nog tot 1991 de vertegenwoordiger mocht zijn van algemene vergaderingen van de VN. 

De Tuong sleng S21 gevangenis
Dit is de plek waar alle opgepakte mensen gevangen werden gehouden. De gevangenis ligt midden in de stad en was vroeger (hoe onbegrijpelijk!) een schoolgebouw. De opgepakte Cambodjanen werden hier op de meest verschrikkelijke wijze gemarteld totdat zij een bekentenis op papier ondertekenen waaruit bleek dat zij zich schuldig hadden gemaakt aan een verzonnen feit. Een Nederlandse audiogids leidt je in een anderhalf uur door de gevangenis. Veel originele gebruikte martelgereedschappen, cellen en bedden vind je hier nog. Er zijn zelfs nog bloedspetters op de muren en plafonds te zien. Over het vermoorden van familieleden van een intellectueel zei Pol Pot: ‘aanpakken bij de wortels, liever een onschuldige meer dood, dan een vijand in leven laten’. Net als de Nazi’s in de WOII legde de Rode Khmer alle gegevens vast in een administratie en werden er ook foto's gemaakt van de gevangenen, soms zelfs een foto vóór en een na marteling. Toen de Vietnamezen de gevangenis heroverden waren er slechts 7 gevangenen nog in leven. Één van hen was aanwezig toen ik de gevangenis bezocht. Hij verkocht boeken over zijn levensverhaal. De 7 waren nog in leven omdat zij allen over specifieke kennis beschikte die nodig was voor het tot stand houden van de gevangenis; bv. een het repareren van een typemachine.

De Killing fields
In heel Cambodja liggen ongeveer 200 massagraven. Een aantal van deze zogeheten ‘killing fields’ zijn nog ongeopend. 14 km ten zuiden van Phnom Penh ligt En Choeung Ek. Deze monumentale plek ligt in een mooie boomgaard waar oude bomen groeien. Een vredige plek. Onvoorstelbaar dat hier tegen de 20.000 mensen zijn geëxecuteerd en in massagraven zijn gedumpt. Na een tropische regenbui en wanneer het water de bovenste grondlaag verplaatst komen er nog steeds menselijke resten tevoorschijn. Ik schrok toen ik een gebit de grond uit zag steken, zo onwerkelijk! Het meest aangrijpende om te zien is misschien nog wel de ‘killing tree’. Tegen deze boom werden baby’s en kleine kinderen bij hun benen vastgepakt en tegen doodgeslagen. De gevonden schedels en beenderen zijn verzameld en zijn te zien in het monumentaal gebouw.

Na een dag of 4 in Phnom penh te zijn geweest kwamen Iris, Adam en Jun ook aan in de hoofdstad. Zij zijn met hun motor Cambodja in gereden omdat ze het rijden te gaaf vonden! Vanaf nu waren we weer herenigd en was het plan om weer samen verder te reizen.

Kampot
De volgende bestemming was Kampot. We zijn hier ongeveer 3 dagen gebleven. Kampot is niet erg spectaculair. We hebben in één van de vele guesthouses aan de rivier gezeten waar we in een primitief bamboehutje hebben kunnen relaxen. Vanuit Kampot hebben we een uitstapje gemaakt naar Kep. Kep heeft een mooi nationaal park waar we uiteindelijk niet zijn geweest, haha. Onderweg daar naartoe kreeg mijn gehuurde scooter namelijk een lekke band. Hierdoor hebben ik en Jun 2 uur besteed aan het terugrijden en maken van de band en hierdoor viel de dag een beetje in het water. Letterlijk en figuurlijk, want het begon ook nog eens hard te regen. De beroemde vismarkt in Kep maakte echter veel goed! Ik heb hier heerlijke garnalen, een krab gerecht en een stingray filet gegeten, die letterlijk voor mijn ogen uit de zee werden gehaald.

Koh rong Samloem
Achteraf gezien was Koh Rong het hoogtepunt van mijn reis door Cambodja en misschien wel een hoogtepunt van mijn gehele reis zover. Het eiland Koh Rong is per boot te bereiken vanuit Sihanoukville. Koh Rong is het grootste eiland en op het eiland vind je prachtige natuur en uitgestrekte stranden. Het mooie hiervan is, is dat toeristen pas sinds kort de weg hiernaartoe hebben gevonden. Het is dus nog erg ongerept! Op Koh Rong is het toerisme in opkomst en hier vind je dan ook de meeste hotels, hostels, bars en restaurants. Wij kozen echter voor het Mad Monkey hostel op het kleinere eiland Koh Rong Samloem, omdat dit schijnbaar nóg mooier en ongerepter is. Daarnaast vonden we andere Mad Monkey hostels in Vietnam en Cambodja best chill om te verblijven! In het kort was dit hostel een paradijs. We kwamen aan per boot en naast het Mad Monkey hostel is er verder niets anders. Houten slaaphutjes, een gezamenlijke ruimte met een bar en restaurant, hangmatten en schommels in de zandbanken van de zee, geen WiFi en een prachtig uitzicht. We waren van plan om hier 3 dagen te blijven, maar hebben uiteindelijk 5 dagen gespendeerd op dit geweldige plekje op de wereld. Iedere dag komen en gaan er mensen en wij hadden het geluk dat we samen op het eiland waren met een paar schitterende exemplaren. Iedere avond was het feest en hebben we de meeste hilarische spellen gespeeld… Na dit prachtige avontuur ben ik samen met Ricardo (Mexico), Amy, Nicole, Dory en Tash (Engeland) verder gereisd naar Battambang. Iris, Adam en Jun waren nog steeds afhankelijk van hun motor en het zou hen 3 dagen kosten om naar Battambang te rijden. Na veel pijn en moeite hebben zij uiteindelijk besloten om ook hun motors te verkopen. De wegen in Cambodja zijn niet hetzelfde als in Vietnam en het feit dat ze langer over de afstanden doen dan de leuke mensen die we ontmoetten, hielp ook niet mee.

Battambang
Om Battambang te bereiken, dien je eerst naar Phnom Penh te rijden. Als je op de kaart kijkt zul je zien dat dat best een omweg is, maar er is helaas geen weg van Sihanoukville naar het noorden. Battambang is onder backpackers een populaire stop vanwege de Bamboetrein. Eigenlijk stelt het niet zoveel voor, maar het is wel erg grappig. De bamboemat op wielen brengt je in een minuutje of 15 van beginpunt naar eindpunt. Er is echter maar 1 spoor, dus wanneer er tegenliggers verschijnen wordt er gestopt. De trein met de minste mensen erop wordt vakkundig van het spoor gehaald en na het passeren van de tegenliggers weer op het spoor gezet. De omgeving tijdens de rit is prachtig! Met het bezoeken van een familiebedrijfje waar ze op een traditionele rijstbladeren maken (om bv. loempia’s van te maken) en nog wat tempels, was het een dagvullend programma.

Siem reap
Siem Reap is een grote stad wat op 3 uur rijden ligt van Battambang. De stad staat vooral bekend om het tempelcomplex Ankor Wat. Ankor Wat betekent letterlijk: ‘stad der tempels’ en is het grootste tempelcomplex ter wereld. Het werd in de 12e eeuw oorspronkelijk gebouwd als een hindoetempel voor het Khmer rijk en veranderde geleidelijk in een boeddhistische tempel. Om deze nostalgische plekken te bezoeken kun je een entreekaart kopen voor 1 dag of 3 dagen. Bedenk goed wat je wilt, want het is niet goedkoop. Ik heb de 3 daagse pas gekocht voor 40 dollar. Begin volgend jaar wordt er een prijsverhoging ingevoerd en worden de prijzen – eigenlijk te gek voor woorden – verdubbeld! Het tempelcomplex kent vele mooie plekken. De eerste dag heb ik Ta Prohm bezocht. Dit is een magische locatie waar bomen groeien uit de overgebleven ruïnes en in 2001 zelfs de film Tomb Raider is opgenomen. Hierna zijn we naar de Ankor Wat tempel gegaan. Dit is de grootste tempel van het hele complex en tevens de grootste tempel van heel Zuid-Oost Azië. Prachtig om hier rond te lopen. De dag hierna zijn we in alle vroegte terug gegaan naar deze tempel om vanaf een populaire plek de zonsopgang te zien. Niet heel geweldig, maar ook niet slecht. De laatste tempel die we hebben bezocht is de Bayontempel. Deze tempel is bekend vanwege de 54 torens die elk 4 gezichten afbeelden. Fotogenieke plek en leuk om er doorheen te lopen!

De reis door Vietnam en Cambodja hebben me veel inzicht gegeven over de geschiedenis en cultuur van deze landen, maar hebben mij ook prachtige plekken en de vriendelijkheid van de lokale mensen laten zien. Maar wat me het meest bij zal blijven zijn de vriendschappen die ik heb gesloten met geweldige mensen. Met Iris, Adam en Jun heb ik de meeste tijd doorgebracht. Ik heb zoveel lol met ze gehad en heb me zo op mijn gemak bij ze gevoeld... de wetenschap dat onze wegen gaan scheiden doet me pijn. Ook de 4 Engelse meiden die we hebben leren kennen pasten precies in ons straatje en hebben hun steen bijgedragen aan de geweldige herinneringen die ik zal hebben aan de afgelopen weken.

De afgelopen dagen heb ik in Bangkok doorgebracht. Helaas is Bangkok niet het Bangkok zoals ik het 2 jaar geleden heb ervaren. De Koning is overleden en het is rustig op straat. Er wordt wel alcohol geschonken, maar je hoort geen muziek, de meeste mensen zijn zwart gekleed en het is veel minder druk dan normaal. Mijn reis gaat verder. Zowel ik, Iris, Adam en Jun vliegen vanaf hier weer naar andere locatie. Adam gaat naar Australië waar hij voor een jaar werk gaat zoeken. Iris gaat nog een paar weken naar het zuiden van Thailand om duikcursussen te volgen en Jun gaat (heel toevallig) ook naar Nepal, net als ik! Nepal stond al een tijdje vast omdat ik dat al met mijn maatje Jesse had afgesproken. Ondertussen zijn we met zijn drieën in Kathmandu en hebben we besloten om de Everest Base Camp trek te gaan lopen! Morgen vertrekken we naar Lukla en begint dit geweldige avontuur. De volgende keer zal ik je vertellen hoe dit avontuur ons is bevallen:)