Grand Prix Maleisië

Dobberend op een boot in de Zuid-Chinese zee keek ik 3 weken geleden uit over het Kars gebergte van Halong Bay. Tijdens het varen ontmoette ik Ivar. Hij vertelde dat hij naar de Formule 1 grand prix van Maleisië ging. De vlucht naar Kuala Lumpur was goedkoop, de vlucht terug naar Cambodja was nog goedkoper en de tickets voor de Grand Prix zelf waren de goedkoopste van alle andere races! Vanaf dat moment wist ik dat ik mijn eerste Formule 1 Grand Prix ging zien in Kuala Lumpur op het circuit van Sepang!

Ik vertelde tegen de reizigers die ik daarna tegenkwam mijn bijzondere vooruitzicht. Veel wilden wel mee, maar konden niet vanwege uiteenlopende redenen. Martin uit Engeland was meteen enthousiast toen ik hem in Nimh Binh hierover sprak. Een half uur later moest hij de bus pakken naar Hoi An en in die 30 minuten heeft hij 2 vluchten geboekt, een ticket gekocht en een hostel geregeld. Wereldrecordje! Zo zat ik dus op vrijdag met Martin in het vliegtuig naar Kuala Lumpur. Net daarvoor, rond 06.00u, hadden we op het vliegveld een Whopper menu naar binnen bij de Burger King en hadden we ons plan voor het komende weekend besproken.

Vrijdag
Een grand prix ticket voor Sepang is geldig voor het hele weekend. Dat is in dit geval van donderdag tot zondag. Tot zaterdagochtend zijn er 3 vrije trainingen, op zaterdagmiddag is de kwalificatie en op zondag is de race. De beste mogelijkheid om Kuala Lumpur city te zien, was volgens ons daarom op vrijdag. Samen met roommate Philippe (een duitser) zijn we dus op de trein gestapt om naar de stad te gaan.

Wat me opviel bij aankomst was de rust. Het is hier lang niet zo chaotisch als in al die andere grote steden waar ik was geweest. Er leven in deze hoofdstad maar 1.5 miljoen mensen en dat is fijn, heel fijn! Met een open bus hebben we een tourtje door de stad gemaakt. Je vindt hier veel bijzondere gebouwen en ook grote moskeeën. Maleisië is namelijk een Islamitisch land. Voordeel hiervan is, is dat we heerlijk hebben gegeten de afgelopen dagen! De eyecatchers van Kuala Lumpur zijn onmiskenbaar de Petronas twin towers. De torens zijn vernoemd naar de oliemaatschappij Petronas. Dezelfde naam als op de auto’s van de 2 McLaren Mercedes coureurs Lewis Hamilton en Nico Rosberg. In de torens vind je ontzettend veel luxe winkels en dit weekend stond natuurlijk alles in het teken van Formule 1. Je zou dus kunnen zeggen dat het een thuiswedstrijd is voor McLaren Mercedes. Na wat shoppen en foto’s maken zijn we teruggegaan naar het hostel. Kuala Lumpur is leuk om te bezoeken, maar niet leuk genoeg om voor een tweede keer dit weekend nogmaals aan te doen. Ons hostel bevindt zich ook op 50 km van de stad. Bewust zover weg geboekt, want het racecircuit, het vliegveld en ons hostel liggen op steenworp afstand van elkaar af!

Zaterdag
Na een heerlijk hardlooprondje in de ochtend, reden we rond 10.00u vanaf ons hostel binnen 15 minuten naar het circuit. We zien vandaag en morgen niet alleen maar Formule 1 auto’s, maar tussen het geweld door worden we vermaakt met andere races en activiteiten op het circuit. Reden genoeg om er vroeg te zijn dus!

Bij binnenkomst stuitten we op het eerste probleem. We hoorden al dat de beveiliging behoorlijk streng was en aangezien we veel bier in hadden geslagen hadden we weinig hoop op een goede afloop. Wonder boven wonder werden juist onze tassen niet gecontroleerd en met een lach op onze gezichten liepen we het terrein op. Direct viel mijn oog op een 200-tal toeristen met camera’s die erg enthousiast waren. Het bleek een soort ‘fanzone’ waar F1 coureurs even naartoe moeten komen om handtekeningen te zetten en dat soort zaken. Op de stoelen zaten Raikonen, Vettel, Perez en Magnussen (ik kan er eentje mis hebben;))! Niet verwacht en al helemaal niet gehoopt dat ik coureurs van zo dichtbij kon zien! Helaas vertelde de presentator dat de Red Bull coureurs net vertrokken waren. Balen dus, maar wat een start van de dag! Onderweg naar onze plekken was er veel ruimte voor vermaak. Je kon met echte materialen een bandenwissel uitvoeren, op de Playstation een rondje rijden over het circuit, of een stukje karten op een buitenkartbaan. Martin en ik hadden plaatsen gekocht voor de tower. Dat is precies in de bocht tussen de 2 hele lange stukken. Prima plaatsen, maar toen we onderweg hiernaartoe vroegen of we een foto mochten maken van het rechte stuk, was dat geen enkel probleem. En dat ging ons wel iets te gemakkelijk… dit waren namelijk plaatsen waar je uit kan kijken op de pitstraat. Hier betaal je al snel honderden euro’s meer voor, dan de plaatsen die wij hebben. De beveiliging bleek een lachertje. Niet alleen vandaag, maar ook zondag zouden we met gemak op iedere plek kunnen gaan zitten waar we maar wilden. De jongens en meisjes die onze kaartjes zouden moeten controleren waren zo bescheiden dat ze alles maar lieten gebeuren. Ideaal!!!

Zo hebben we die dag vanaf de tribune kunnen kijken in de paddock van alle topteams, de start van de Formule 3 race kunnen bekijken op één van de meest fraaie plekken van het circuit en de kwalificatie van alle hoeken kunnen bekijken waar ik maar wilde. Wat een geweldige dag!

Zondag
Na alle geluksmomenten die ik gisteren had ervaren zag ik een beetje op tegen vandaag. Het kon eigenlijk alleen maar tegenvallen, hoewel de echte race vanmiddag om 15.00u an sich natuurlijk veel goed zou maken, verwachtte ik een betere beveiliging bij de ingangen van de tribunes. Het zou vandaag namelijk een stuk drukker worden. Gisteren was het rustig en de meeste mensen komen alleen maar voor de race op zondag. Ook zal de controle strenger zijn op het meenemen van spullen en ik zou vandaag al helemaal geen coureurs gaan zien.

Ik werd wakker en maakte mezelf klaar om te gaan. Martin treuzelde echter en duurde lang, tot frustratie van mij. Een andere jongen uit het het hostel had via Uber al een taxi geregeld en ik voelde dat ik ready to go was en naar het circuit toe wilde. Martin moest nog douchen en zei tegen me dat ik maar vast moest gaan. Gehaast en onrustig stapte ik de taxi uit en aangezien Philippe en de andere jongen tickets hadden voor andere plekken, splitsten we op. Mooi, want ik ken mezelf. Je kan me op zo’n moment beter mijn eigen gang laten gaan! Eigen tempo, eigen keuzes, niet hoeven te wachten op anderen…

Het was een uurtje of 11 en het was snikheet. Ik liep naar de tassencontrole en wederom was er niemand die een kijkje nam naar de inhoud van deze tas. Terwijl de mensen voor mij en achter mij toch echt alles moesten laten checken! Vanaf dit moment was ik los. Op hetzelfde punt als gisteren zag ik wéér een hoop mensen staan, dit keer meer dan gisteren. Er stond een flinke rij waar ik me doorheen wurmde alsof ik iemand aan het zoeken was. Een hek zorgde ervoor dat ik niet meer verder kon en zag wederom coureurs zitten op de stoel! Tot mijn vreugd sprak de presentator ook nog uit dat de Red Bull en McLaren-Mercedes coureurs onderweg waren. Mijn klomp brak. Wat een geluk! Nog geen 5 minuten later arriveerde het team van Red Bull en werd er geklapt en gejuicht. Max En Ricciardo gingen zitten om handtekeningen te zetten en wat er vervolgens gebeurde was eigenlijk het beste wat me kon overkomen. De man met de microfoon sommeerde de mensen vooraan (volgens mij Chinezen) om het podium op te komen voor handtekeningen, maar bleven allemaal staan. Zij waren aan het wachten op het team van Ferrari. De hele stoet kwam dus maar niet in beweging. Ik bedacht me niet en klom over het hek, wat de enige mogelijkheid was om tot het podium te komen. Het zag er allemaal wat lomp uit, en ik wist niet of dit werd gewaardeerd, zeker niet toen de beveiliger naar me toe kwam. In plaats van mij terug te sturen zei hij: ‘be careful’, en hij bood me zijn hand. Hilarisch! Samen met nog 10 andere mensen stond ik op het podium en keek ik uit over een mensenmassa die niet in beweging kwam en een gefrustreerde presentator die aan het roepen was hij ervoor ging zorgen dat de voorste mensen verwijderd zouden worden van het circuit, haha! Ik liep direct naar Max toe heb hem op het hart gedrukt dat hij de Mercedessen vandaag moest gaan pakken. Daarna heb ik nog met hem een selfie gemaakt, ook Ricciardo wilde graag op de foto zoals je ziet! Op het moment dat ik naar de andere kant van het podium liep, werden Rosberg en Hamilton aangekondigd. Ze liepen langs me het podium op en gingen zitten. Ook met hen ben ik daarom maar even op de foto gegaan voor het archief. Prachtige momenten!

Hierna kwam ik Ivar en Tom tegen en zijn we naar de tower gelopen, waar we allemaal kaarten voor hadden. Martin had zich ondertussen ook aangesloten en na een hapje eten en wat drankjes zijn we wederom gaan proberen om de beste plaatsen te regelen voor de start. Ongelooflijk maar waar konden we net als gisteren vrij gemakkelijk het bescheiden meisje passeren. Dit zou je tijdens een dergelijk evenement in Europa niet voor elkaar krijgen toch? Hier in Maleisië kan het! Ik ben hier trouwens ook veel Engelsen tegengekomen die aangaven dat de Grand Prix van Silverstone duurder is om te bezoeken dan een vliegticket en een raceticket bij elkaar voor Sepang. Bizar! Het is in sommige landen echt big business, dat Formule 1. We hadden nu geweldige plaatsen net voor de start/finish lijn, uitkijkend in de pitboxen. Hier zijn we gebleven tot de start zich zou voltrekken. Dat was ook weer fenomenaal. Het geluid wat deze auto’s dan bij elkaar produceren zorgt voor piepende oren en het moment dat de rode lampen uitgaan en dat de auto’s wegrijden is prachtig. Je ziet het altijd op tv, maar om er zelf getuige van te zijn is toch van een heel ander niveau. Na een rondje of 5 zijn we ons gaan verplaatsen en hebben we de race van verschillende plekken gevolgd. Omdat er op het circuit grote schermen staan opgesteld is alles ook prima te volgen. Max werd uiteindelijk tweede, achter winnaar Ricciardo. Top prestatie! Tijdens de laatste 4 ronden van de race stond ik uiteraard al strategisch opgesteld voor de ‘pitch invasion’. Publiek mag de prijsuitreiking namelijk van dichtbij bekijken, waarbij het circuit betreden mag worden. Op het moment dat ik de eerste zag rennen, ben ik ook gaan sprinten en zodoende had ik een een prima plek, bovenin het hek!

Dit weekend was geweldig. Alles viel op het juiste moment op de juiste plaats en hetheeft dit weekend eigenlijk alleen maar meegezeten. Wat een geluk. Oja, had ik al verteld dat ik hierna naar het concert van Usher ben geweest? Was gratis, voor iedereen met een geldig ticket! Op een grasveld naast de baan, kwam hij tijdens zonsondergang het podium op.

Deze muzikale afsluiter maakte een eind aan dit weekend. Morgen vlieg ik in alle vroegte naar Cambodja (Phnom Penh). Een land met één van van de meest gruwelijke geschiedenis die je maar voor kan stellen. En dan bedoel ik niet een geschiedenis van eeuwen geleden, maar die van een aantal decennia terug. Wat er hier precies is gebeurd en wat ik allemaal ga bekijken, lees je in mijn volgende blog!