Vietnam

Yes, ik ben in Zuid-Oost Azië, Vietnam! Een bestemming waar ik toch wel naar uit heb gekeken. Eindelijk eens een duik in de zee of in het zwembad, prachtige uitzichten over groene landschappen, korte(re) reisafstanden en heerlijk eten van de straat. Althans, dat was mijn beeld vooraf. Of Vietnam aan dat beeld heeft voldaan lees je vandaag in mijn nieuwste blog!

Voordat je zo'n geweldig land als Vietnam bezoekt vind ik het altijd interessant om me te verdiepen in de geschiedenis en de cultuur van het land. Vietnam doet mij altijd denken aan The A-team. De 4 personages in deze tv-serie (Hannibal, Face, B-A en Murdock) waren vroeger bijna iedere dag op tv te bewonderen en wat me in het verhaal vooral nog bijstaat is dat ze samen in de Vietnam oorlog hebben gestreden en daar behoorlijke trauma's aan hebben overgehouden. Nu ga ik je niet in detail vertellen wat er zich hier zo'n 50 jaar geleden precies heeft afgespeeld, maar misschien is het goed om je wat informatie te geven. Goed om te weten is, dat het door China en Rusland gesteunde communistische Noord-Vietnam (onder leiding van Ho Chi Ming) hard heeft gevochten tegen Zuid Vietnam, dat werd gesteund door de Amerikanen. Dit omdat de Amerikanen meenden dat de democratie hier werd bevorderd. Tegenstanders hebben echter altijd (terecht!) aangevoerd dat Zuid-Vietnam geen democratie was. Na jaren van oorlog en het terugtrekken van Amerikaanse troepen heeft het noorden het zuiden overrompeld en werd Vietnam weer één. Amerika verloor deze oorlog. Er hebben zich hier in die tijd verschrikkelijke dingen afgespeeld waarbij Vietnamezen maar ook vele Amerikanen en hun nakomelingen tot op de dag van vandaag kampen met gezondheidsklachten en aangeboren afwijkingen.

Vietnam is eigenlijk op 2 manieren te bereizen. De meeste mensen komen aan in Hanoi in het noorden of in Ho Chi Ming in het zuiden. De route is dan ook simpel, je gaat van noord naar zuid of andersom.

Mijn route

Hanoi
Via Hongkong ben ik naar Hanoi Gevlogen. Hanoi is niet zo’n geweldige stad. Als je aankomt zie je vooral scooters, heel veel scooters. Ik heb tijdens de 3 dagen dat ik hier was de Hoa Lo gevangenis bezocht. Ten tijde van de Vietnam oorlog verbleven hier Amerikaanse krijgsgevangenen. De gevangenis is nu een museum en geeft je in een uur een kijkje in de omstandigheden waarin deze krijgsgevangenen leefden. Ook laat de gevangenis zien hoe politieke gevangenen onder mensonwaardige omstandigheden verbleven tijdens de Franse heerschappij. En dat was eigenlijk het enige culturele uitstapje wat ik hier heb gemaakt. Want Vietnam bleek 3 weken later een paradijs voor backpackers die van een feestje houden en in Hanoi heb ik een goede start gemaakt! Met welke goede bedoelingen je het land ook bezoekt, als je lichtelijk gevoelig bent voor een feestje word je vanzelf meegezogen in het gedrang.

Sapa
Aangezien je vanuit Hanoi heel gemakkelijk en vrij goedkoop Sapa in het noordwesten kan bezoeken, heb ik eerst een tourtje daar naartoe geboekt. Sapa is groen en weelderig en het barst hier van de traditioneel levende en geklede mensen. Ik ben 2 nachten en 3 dagen hier gebleven. Één nacht daarvan was bij een homestay. De accommodatie was prima, het eten en drinken was geweldig en de mensen waren erg vriendelijk. Een aanrader dus om daar een nacht te blijven! Verder ontkom je er niet aan om iedere dag een flink stuk te hiken. Zeker geen straf, want het landschap waar je doorheen wandelt staat bekend als misschien wel het mooiste van Vietnam.

Halong Bai
Weer terug in Hanoi was Halong Bai de meest voor de hand liggende volgende bestemming. Ryan, die ik tegenkwam in Sapa, wilde graag mee en dus zijn we samen naar Halong city gegaan. We hebben een dagtrip per boot gemaakt rond de kalkstenen eilandjes. Ze zien er samen met de vele vissersboten die er tussendoor varen schitterend uit. Een aantal van deze rotseilandjes hebben grotten, waar je met een bootje naar toe kunt varen. Een tour die je kan maken met overnachting op een boot leek me ook een hele gave ervaring, maar in mijn ogen erg duur. Ter vergelijking. Ryan en ik betaalden $25 voor deze dagtrip, blijf je 1 nacht slapen, loopt de prijs al snel op naar rond de $130. Ondertussen was ik al veel reizigers tegengekomen die een motor of scooter hadden gekocht en daarmee het land zuidwaarts gingen bereizen. De ervaring, het gevoel van vrijheid en het niet meer hoeven te nemen van ‘miniatuurslaapbussen’ waren voor mij genoeg redenen om dit ook te doen. Ja, ik heb dus een scooter gekocht!

Nimh Binh
Het is toch een raar gevoel als je Halong uit rijdt en in je eentje naar Nimh Binh wilt rijden, wat bijna 200 km verderop ligt. Mede door de drukte van het verkeer en een genomen omweg wat me anderhalf uur kostte, lukte het me niet om Nimh Binh in één dag te bereiken. Voor €5 verbleef ik die nacht ergens langs de weg, in een uiterst luxe 2-persoonskamer en vervolgde ik 's ochtends mijn weg. Ik was blij dat ik Nimh Binh had bereikt en in het hostel ontmoette ik Iris (Nederlands), Adam (Engels) en Jun (Australisch). Met hen ben ik vervolgens anderhalve week opgetrokken en we hebben te gekke ervaringen gedeeld met elkaar. Zij hadden alle drie een Honda Win. Als ik mijn aankoop opnieuw had kunnen doen dan had ik er ook één gekocht. Want wat een gaaf apparaat is dat zeg!

In Nimh binh sliepen we in een oud treinstation dat was omgebouwd tot hostel. Zeer sfeervol dus! Iedere avond werd er gegeten bij hetzelfde restaurantje Trung Tuyet. Zolang je hier zat werd er gratis bier geschonken, het heerlijke eten was zoveel dat je het als ontbijt kon gebruiken voor de volgende dag en aan het eind kreeg je zelfs nog een banaan mee voor onderweg. Oftewel: een BVO’tje;) In Nimh Binh zelf is niet zo veel te beleven. Voor een leuke daginvulling kun je naar Tam Côc. Ik heb hier wederom een boottochtje gemaakt over de rivier en ook deze boottocht was op zijn eigen manier weer erg mooi te noemen. Bijzonder is dat er met de benen wordt gepeddeld door local. In ons geval een oud vrouwtje. Ik vond het een beetje zielig, ze had het namelijk best zwaar en het was snikheet. Ik heb haar daarom ook maar een klein fooitje gegeven voor de goede zorgen! Ook zijn er rond deze omgeving wat kleine grotten en tempels te bezoeken. Als je even buiten de gebaande paden gaat vind je hier amazing viewpoints!

Phong Nha
Per bus (ja, ook de scooter!) zijn we van Nimh Binh naar Dong Hoi gegaan. Hier heb ik een nacht geslapen en ’s morgens ben ik direct met de motorgang naar Phong Nah gereden. Voor het eerst reden we op de DHCM Road. Deze weg ligt wat meer in het binnenland in tegenstelling tot de 1A snelweg, die aan de kuststrook ligt. Op de DCHM is het minder druk en je rijdt er veel en veel mooier dan op de snelweg. Veel backpackers die het land met de motor bereizen kiezen daarom dus ook voor deze weg. De zonsondergang achter de bergen tijdens het binnenrijden van Phong Nah zal ik denk ik nooit meer vergeten, zo mooi!

Phong nah staat bekend om zijn grotten. Zo is er recent (in 2009!) de allergrootste grot ter wereld ontdekt door een lokale boer. De So’n Doong grot. Deze grot heeft een eigen ecosysteem en klimaat en schijnt onwerkelijk mooi te zijn. Toeristen die hier naartoe willen moeten rekenen op een lange wachttijd en een prijskaartje van $3000,- om binnen te komen. Wij zijn naar de Phong Nah cave gegaan. Op een half uur van Phong nah is deze grot per boot bereikbaar. Je vaart op het water de grot in en vervolgens kun je genieten van de stilte en de ruimte die de grot bezit. De grot was erg belangrijk in de Vietnam oorlog. De grot was namelijk niet zichtbaar vanuit de lucht en als de Noord Vietnamezen de Song rivier wilden oversteken met materieel, dan zouden de Amerikanen dit snel genoeg ontdekken. Een poging om de overkant te bereiken via bootjes of via een brug werd binnen 15 minuten gespot door de Amerikanen en gebombardeerd. Het leger van Ho Chi Ming moest dus ’s nachts opereren en gebruikten de grot als uitvalsbasis. De grot was zo groot, dat er gemakkelijk een hospitaal kon worden ingericht en vele oorlogsvoertuigen konden worden verborgen. Omdat de Amerikanen niet begrepen hoe de Noord Vietnamezen spullen de rivier overkregen werden ze op een nacht onaangenaam verrast. Amerikaanse vliegtuigen gooiden over de lijn van de rivier fakkels omlaag en de hele rivierlijn werd gefotografeerd. De grot werd hierdoor ontdekt en werd de volgende dag onder vuur genomen. De beschadigingen van inslagen zijn nog steeds op de muur te zien.

De volgende dag zijn we naar de Dark cave gegaan. Per scooter en motor zijn we hier naartoe gereden en de uitzichten en omgeving deden mij amazoneachtig aan. De Dark cave is leuk. Je gaat met een 400 meter lange zipline (langste van Vietnam) naar de ingang van de grot en stapt niet veel later door de modder de grot in. Met een lampje op je helm eindig je na 10 minuten lopen bij een soort modderpoel waar je jezelf zo bruin kan maken als je maar wil. Het ziet er erg grappig uit en het leuke is dat je kan drijven op de modder. Geen idee hoe dat mogelijk was, maar het was erg apart!

Diezelfde avond zijn we nog naar ‘The pub with cold beer’ gegaan. Een toeristische atractie, opgezet door één van de eigenaren van ons hostel. Niet iedereen zal dit waarderen, maar wij wilden dit graag ervaren. Het komt erop neer dat je hier je eigen kip kan vangen, kan doden en vervolgens samen op kan eten. Dit hebben we gedaan en ik kan je zeggen: ‘ook dit was een bijzondere ervaring!’. Uiteraard schonken ze ook koud bier;)

Hue
Na een dag of 3 Phong Nah hebben we geprobeerd om zo vroeg mogelijk te vertrekken naar Hue. Wat er tijdens deze dag allemaal gebeurde is eigenlijk niet te beschrijven. We vertrokken met mooi weer (en een flinke kater). Onderweg kregen we te kampen met motorpech. Ergens afgelegen brak de ketting van Jun, waardoor we anderhalf uur verloren. Het goede nieuws op zo’n moment is dat vrijwel alle problemen aan een motor of scooter voor een appel en een ei door de mannelijke Vietnamezen verholpen kunnen worden in Vietnam. Nadat we door prachtige landelijke wegen al dicht bij Hue waren beland, gebeurde ditzelfde geintje wederom, maar nu bij Adam. Dit, samen met de 3 motorongelukken die we hebben gezien en het verraderlijke weer, was het een gedenkwaardige dag die ons ongeveer 9 uur ‘on the road’ heeft gehouden.

Het verkeer in Vietnam is overigens net even wat anders dan in Nederland. In de grote steden rijdt echt alles door elkaar heen. Iedereen die wel eens in een Aziatisch land is geweest kent de chaos waarschijnlijk wel, maar ik heb me wederom opnieuw verbaasd in Vietnam over de soms onwerkelijke taferelen die ik zag. Kijk ook niet raar op als er buffalo ‘s, kippen, varkens of honden de weg blokkeren, het is hier de gewoonste zaak van de wereld. Jun en Adam hebben een scooter voor hun zien crashen omdat zij tegen een overstekende hond aan botsten. De 2 locals op de scooter hadden alleen wat schaafwonden, maar de hond blies zijn laatste adem uit in een greppel. Deelnemen aan het verkeer hier zeker niet ongevaarlijk. Ben je als toerist betrokken bij een ongeluk, kun je je beter snel uit de voeten maken want de politie zal de schuld altijd bij de toerist neerleggen waardoor je zult moeten betalen. En die bedragen liegen er niet om!

Nadat we ons hadden gesetteld in het hotel en onszelf in een welverdiende foodcoma hadden gegeten zijn we onder het getik van de regen gaan slapen. Een dag later wilde we vertrekken naar Hoi An, maar het bleek een zooitje buiten. Het regende zo hard dat er geen mogelijkheid bestond om te vertrekken en rond het middaguur stonden de straten blank en kwam het water ons hotel al binnendrijven. Gelukkig had Hue een paar uiterst gezellige bars, dus je raadt al waar we die avond onze energie in hebben gestoken!

Hoi An
Via één van de mooiste kustwegen ter wereld (de Hai Van pass), zijn we binnen een uurtje of 7 van Hue naar Hoi An gereden. Het is helaas geen moment droog geweest en toen we onze accommodatie in Hoi An bereikten waren al mijn spullen vochtig, ondanks regenkleding en poncho’s voor de tassen. Hoi An is een mooie plek om te zijn. Het nachtleven is erg gezellig, ik kan zeggen dat ik me hier een paar avonden uitstekend heb vermaakt! Daarnaast heeft Hoi An een prachtig strand, waar we verschillende keren zijn geweest. De golven hier zijn echt goed en krachtig en ik heb geprobeerd om erop te bodysurfen! Ging niet heel goed… De laatste 2 nachten heb ik in homestay ‘under the coconut three’ geslapen. Een aanrader voor iedereen die ooit naar Hoi An toe gaat. Goedkoop, prachtige ligging en je krijgt er echt het ‘pacific gevoel’. Ook de stad zelf is OK, maar niet heel erg verschillend dan de andere steden tot nu toe. Hoi An is verder erg populair omdat veel backpackers en toeristen zich hier een pak of een jurk laten aanmeten. De stof is van goede kwaliteit en de prijzen zijn vele malen lager dan bv. In Nederland. Na lang twijfelen heb ik uiteindelijk ook een pak gekocht. Mijn eerste pak ever, yeah;) Helaas heb ik hier afscheid moeten nemen van mijn motorgang. Iris, Jun en Adam hebben alle 3 een langer visum in Vietnam dan ik. Zij gaan naar Dalat, ik ga naar Ho Chi Ming. Het deed oprecht pijn om ze te moeten laten gaan, na anderhalve week samen reizen. Achja, het hoort bij het reizen denk ik…

Ho Chi Ming City (Saigon)
3 dagen voor het verstrijken van mijn visa ben ik via Da Nang naar Ho Chi Ming gevlogen. In die 3 dagen wilde ik 3 dingen doen. De Cu Chi tunnels bekijken, naar het War Remnants museum gaan en mijn scooter verkopen die Ik in Hoi An op de trein had gezet.

De Vietcong (volksbevrijdingsleger van Noord-Vietnam) maakte in de oorlog gebruik van tunnelsystemen. Ten noordwesten van Ho Chi Minh legde de Vietcong hun meest uitgestrekte tunnelnetwerk aan, de zogeheten Cu-Chi tunnels. Dit tunnelstelsel was in totaal 400 kilometer lang en had vele verborgen in en uitgangen. Het geheel bestond uit verschillende verdiepingen en het was een netwerk van commandoposten, slaapvertrekken, veldhospitalen, keukens, vergaderruimtes en wapenopslagplaatsen. Een gids liet me zien hoe slim de Vietcong de tunnels gebruikte. Zo werd een termietenhol gebruikt als ventilatiesysteem en als afzuiging van de keuken. De ingangen waren perfect gecamoufleerd met zand, bladeren en takken en ze brachten de getrainde Amerikaanse honden op een dwaalspoor door peper in de luchtgaten en ingangen te strooien. De Vietcong gebruikte de Cu-Chi tijdens de oorlog als uitvalsbasis om sabotage te plegen in vijandelijk gebied. Toen de Amerikanen de tunnels ontdekten en probeerden om ze bloot te leggen stuitten ze op veel weerstand. De tunnels zaten vol met boobytraps die de Amerikanen verschrikkelijke verwondingen toebrachten. De Amerikanen rekruteerden vrijwilligers voor de strijd in de tunnels, maar de verliezen onder deze 'tunnelratten' waren dramatisch. De volgende stap was gedwongen verhuizing van inwoners van het district naar 'strategische dorpen'. Het ontruimde gebied werd uitgeroepen tot free-fire zone en bestookt met ontbladeringsmiddelen, napalm en bommen. Cu Chi werd de zwaarst gebombardeerde streek van Vietnam. 

Aan het eind van tunnelexpeditie kreeg nog de kans om met een echt geweer uit de WOII te schieten. Voor bijna €2,- per kogel heb ik 5 keer geschoten op de schietbaan met een AK47. Wat een ervaring! 

n het War Remnants museum in Ho Chi Ming kun je zien welke impact deze ‘Agent Orange’ (codenaam) acties hebben gehad op het gebied, de mensen en het land. De middelen, die dioxine bevatten waren zeer giftig en kankerverwekkend. Blootstelling hieraan veroorzaakte brandwonden, verschillende soorten kanker en andere ziektes. Door Agent Orange werden er duizenden kinderen geboren met open ruggetjes en andere misvormingen. Zelfs de generaties daarna kregen hier mee te maken. Het museum is erg indrukwekkend en confronterend. Het laat gedetailleerd zien wat er zich in die tijd heeft afgespeeld en wat voor een koelbloedige monsters sommige soldaten waren. In Nederland zijn we toch vooral opgegroeid met de verschrikkingen van de WOII. Ook onze geschiedenisboeken op basisscholen wijden hun hoofdstukken niet aan deze oorlog. Dit museum en de afgelopen 4 weken hebben me laten zien dat de Amerikanen verschrikkelijke dingen hebben gedaan in de Vietnamoorlog en dat de oorlog in dit land een hoop littekens heeft veroorzaakt die tot op de dag van vandaag nog steeds zichtbaar zijn. In dit museum hangt ook de originele foto van het ‘napalm meisje’. Deze foto werd bekend doordat zij als 9-jarige naakt met napalm op haar lichaam te zien was. Het schokte de wereld.

Na deze indrukwekkende en leerzame momenten heb ik op de laatste dag van mijn verblijf in Vietnam mijn scooter verkocht op de straat en ben ik me gaan voorbereiden op een geweldig weekend. Ik ga namelijk naar de Formule 1 Grand Prix van Maleisië!!! Ik vlieg naar Kuala Lumpur voor €40,- en vlieg 3 dagen later naar Phnom Penh voor wederom maar €40,- Daarnaast heeft de Grand Prix van Maleisië de goedkoopste kaarten van alle Grand Prix! Ik val dus weer met de neus in Grand Prix en daar wil ik Ivar van der Lugt hartelijk voor bedanken:) Hoe het raceweekend was, vertel ik je de volgende keer!