Over land door midden en zuid China

Ik ben al dik 5 weken van huis en de tijd vliegt! Op mijn eerdere reizen was dit het punt dat ik het vliegtuig instapte om weer terug te vliegen naar ons kleine kikkerlandje. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik nog niet naar huis hoef. Sterker nog: Ik ben pas net begonnen! De afgelopen 2 weken ben ik over land van het noorden van China naar het zuiden gereisd en ik zal je gaan vertellen hoe dat was!

Pingyao is mijn eerste stop na vertrek uit de
grote stad Beijing. Pingyao is klein, maar bijzonder vanwege zijn Chinese authenticiteit, die nog altijd te vinden is. Pingyao wordt verder omringd door een stadsmuur, die de stad vroeger beschermde tegen vijanden. Het centrum binnen de stadsmuren is autovrij. Wel een fijn verblijf dus dacht ik, na de drukte van Beijing... Maar ook in Pingyao zijn de chinezen in overvloed te vinden. Ik vrees dat ik me er maar bij neer moet leggen dat het ook vakantietijd is in dit 1,4 miljard inwoners tellende land en dat het barst van de mensen. Pingyao dus, ik ben hier tweeënhalve dag geweest en dat is meer dan genoeg. Er zijn een aantal lange straten waar je China echt kan proeven en ruiken. Veel entertainment op straat, streetfood op iedere vierkante meter en overal zie je sfeervolle gebouwen in oud Chinese stijl, versiert met rode lampionnen. Je kunt in Pingyao een ticket kopen voor 150 juan, waarmee je tempels en courtyards kunt bezoeken binnen de stadsmuur. Er zijn wel 20 a 30 van dit soort entrees, die allemaal op loopafstand te bezoeken zijn. Ik heb dit niet gedaan. Ik vond het veel geld en had gehoord dat het veel van hetzelfde was. Ik heb één dag een fiets gehuurd en alles binnen en buiten de stad verkend. Met het entreekaartje van een Franse jongen ben ik nog wel de stadsmuur op geweest om een mooi uitzicht te hebben over een deel van de stad. Helaas waren er werkzaamheden aan de gang, waardoor ik de wandeling van 6 km rond de muur niet kon maken. Ik had een prima hostel in het midden van de stad en heb vooral veel gerelaxt. Pingyao is leuk voor maximaal 2  dagen, langer blijven wordt saai en raad ik af;)

Xi'an was mijn volgende bestemming. Voor het eerst zat ik in een fast train om hier te komen. Met een maximale snelheid van 300 km/h en veel beenruimte bereikte ik in 2 uur en 40 minuten de oude hoofdstad van China. Vooral een trekpleister vanwege het terracotta leger! Mijn hostel was wederom centraal gelegen, dichtbij de Bell tower en de bekende moslim street. Op een snikhete dag ben ik (na veel onnodige kilometers omdat ik was verdwaald) aangekomen in de moslim street. Ik verwachtte hier vooral veel leven in de brouwerij. Dat was er ook, maar je ziet hier ook Chinese moslims die schapen midden op straat slachten. Voor de schapen ging dat spreekwoord dus niet op... Verder is het vooral een drukke, toeristische straat waar allerlei kraampjes staan om bijzonder eten en drinken te kopen. Ik moet eerlijk bekennen, niet alles zag er uitnodigend uit om te proeven. Dat komt vooral doordat veel Chinezen het eten voor de drukte klaarmaken en het vervolgens de hele dag op de vitrinekast zetten om te verkopen. Na een paar uur in de brandende zon te hebben gelegen vertrouw ik dat eten dan natuurlijk niet meer, zeker niet als het om vlees gaat! Ik verbaas me daar elke keer weer over als ik dat zie. In een zijstraat was ik vervolgens nog een uurtje genietend getuige van volwassen mannen, die veel geld inzetten op krekels. Hierna gingen steeds 2 krekels in een soort glazen broodtrommeltje met elkaar op de vuist, totdat er eentje had gewonnen. Tja... Je moet iets op een dinsdagmiddag he!

De dag daarna ben ik vroeg opgestaan om naar het terracotta leger te gaan. Ik arriveerde voor de drukte, waardoor ik de hele ochtend in een prima tempo alles heb kunnen bekijken. Het terracotta leger is een grote archeologische vondst die bestaat uit 9099 terracottafiguren, op zo’n uur rijden van Xi’an. Deze zijn als giften meegegeven aan de allereerste keizer van China: Qin Shi Huangdi. Deze keizer regeerde over China van 221 tot 214 voor Christus. Bij de bouw van zijn mausoleum zijn naar schatting 700000 arbeiders ingezet. (weetje: dit is twee keer zoveel als voor de bouw van de Chinese Muur). De tombe waarin Keizer Qin uiteindelijk kwam te liggen, is een ondergrondse weergave van het heelal. Hij geloofde dat zijn graf ‘het Paleis voor de eeuwigheid’ was en dat zijn leven ondergronds verder zou gaan. Het Terracotta-leger bestaat uit voetvolk, kruisboogschutters, ruiters met strijdwagens en paarden en zijn geplaatst in zes meter diepe geulen. Sommigen dragen een harnas en sommigen een uniform. Ze zijn zo’n 1,60 en 1,80 meter lang en het meest bijzondere aan alles is: ze zijn allemaal uniek. Geen enkel beeld is hetzelfde en de wapens die ze bij zich dragen zijn echt en nog steeds vlijmscherp. Er wordt gezegd dat de krijgers allemaal gebaseerd zijn op echte mensen omdat ieder gezicht een andere uitdrukking heeft. Degene met een mooi hoofddeksel heeft overigens een hogere rang. Het lijkt erop dat de krijgers zo zijn neergezet zodat ze klaar stonden voor een eventuele aanval. Het complex bestaat uit 3 ‘pitten’ (kuilen) die allemaal overdekt zijn met een grote hal. Nog altijd werken archeologen iedere dag in de pitten om te graven en verwacht wordt dat er nog tientallen jaren nodig zijn om alles bloot te leggen.

Toch blijft er nog een onbeantwoord mysterie. Het graf/de tombe van Keizer Qin is namelijk nog nooit geopend. Men zegt dat het met de huidige technieken toch alsnog niet verantwoord is om deze dik 2000 jaar oude grafheuvel te openen, zonder het te beschadigen. Het graf is bedekt met aarde en niemand weet precies waar de ingang is, waardoor het ook niet is blootgelegd. Historische verslagen geven alleen aan dat het een gigantisch graf moet zijn met diverse paleizen en paviljoens, vol met zeldzame schatten. De documenten zeggen ook dat het plafond bezaaid is met parels om de zon, de sterren en de maan na te bootsen. De vloer zou bestreken zijn met brons om het water buiten te houden. Ook valt te lezen dat voor elke ingang richting het graf automatische kruisbogen zijn geïnstalleerd die afgaan zodra de deuren worden geopend. Ik wilde vroeger archeoloog worden, dus ik volg dit verhaal op de voet;)!
 

Yangshuo. Ooit vertraging gehad op een groot Chinees treinstation in de drukste maand van het jaar? Ik wel! Al dagen voor vertrek had ik een treinkaartje gekocht naar Guilin. Zo'n 26 uur zuidelijker van Xi'an en op een uur afstand van Yangshuo, mijn eindbestemming. Mijn trein zou vertrekken om 10.45u, maar bleek uiteindelijk 6 uur vertraging te hebben. In die 6 uur kon niemand informatie verschaffen over de vertrektijd van de trein. Super irritant! De vertrekhal zat daarbij urenlang bommetje vol, omdat niet alleen mijn trein vertraging had, maar omdat het hele treinverkeer ontregelt was. Reden: het weer. Het regende en waaide buiten... En dat terwijl ik echt in de veronderstelling was dat de treinen hier altijd op tijd reden. Nou, niet dus. Wat volgde was één grote chaos, op verschillende fronten. Ik heb in die uren wachten geen enkele andere westerling gezien. Uiteindelijk, nadat ik echt had overwogen een vlucht te boeken en een vliegtuig te halen die 3 uur later zou gaan, stond daar eindelijk mijn treinnummer op het bord en konden we een uurtje later dan toch instappen!

Yangshuo staat bekend als een backpackersdorpje. Maar, je raadt het al, half China was uitgelopen om hierheen te gaan! Een op toeristen gebaseerd, duur en druk stadje vol met restaurants, bars en hotels. Gelukkig staat dit gebied bekend om zijn prachtige omgeving, dus daar heb ik mijn tijd dan ook vooral doorgebracht. 2 minuten uit de drukke straten van Yangshuo komt het echte China weer tot leven. Ik heb 2 keer een fiets gehuurd om door het prachtige karstgebergte te fietsen. Het karstgebergte is een uniek gevormd gebergte en rondom de mooie rivieren levert dat veel mooie plaatjes op. Ik fietste door theeplantages en graanvelden, op paadjes langs de rivier en door afgelegen dorpjes. Denkend aan het feit dat ik die dag eigenlijk mijn eerste werkdag op school zou hebben, voelde ik me toch wel even een rijk man op die fiets!

Ook een toeristisch ‘hoogtepunt’ in Yangshuo is het bambooboot varen. Op 45 minuten met de bus van Yangshuo, kun je jezelf relaxt op een bambooboot de rivier af laten varen. Het kost ongerekend ongeveer €20,- maar dan heb je wel anderhalf uur een geweldig uitzicht. Je vaart namelijk dwars door het karsgebergte en de bestuurder van de boot zorgt ervoor dat je geen inspanning hoeft te leveren om vooruit te komen. De bootjes worden per tweetal gevuld en dus had ik me aangesloten bij een groep van 5 Chinese meiden toen ook bij de kassa stonden. Goede keus achteraf. Ze waren zo gek als een deur en iedereen is kopje onder gegaan. 

Na deze geweldige ervaringen in het midden en zuiden van China gaat mijn reis verder naar Hongkong! Het oorspronkelijke plan om na Yangshuo naar Hanoi (Vietnam) te gaan is even in de ijskast gezet. Via de vele reizigers die ik tegenkom hoorde ik al dat ik Hongkong echt niet moet overslaan. Ten eerste omdat het een geweldige stad is, maar ten tweede omdat het maar op 3 uur per trein gelegen is van Guilin. Zodoende heb ik de trein geboekt richting Hongkong en een vlucht van €100,- naar Hanoi, 4 dagen later. Ik ben erg benieuwd naar deze wereldstad die het oosten verbindt met het westen!