Nieuw Zeeland (zuidereiland)

Na Indonesië was mijn 5 maanden durend Aziatisch avontuur voorbij en stonden Australië en Nieuw Zeeland voor de deur. In Australië heb ik een geweldige tijd gehad met vrienden die ik gemaakt heb tijdens de afgelopen maanden. Alsof het een reünie betrof, zijn we allemaal naar Australië gegaan om kerst te vieren en het nieuwe jaar in te luiden. Anderhalf uur onder Sydney, in Wollongong om precies te zijn, hebben we met z'n allen 10 dagen lang een heerlijke tijd gehad. Met 2 chefkoks in ons midden was het eten iedere dag een feest. Het strand was op loopafstand, Jun' huisgenoot had FIFA 2016 en het vuurwerk in Sydney met uitzicht op de Harbor Bridge was geweldig! Ik ga deze geweldige mensen hopelijk nog vaker treffen in mijn leven. 

Nieuw Zeeland
Nieuw Zeeland is het mooiste land wat ik tot nu toe heb bezocht als het gaat om pure schoonheid. Het landschap heeft zo ontzettend veel te bieden. Waar je hier ook loopt of rijdt, of het nou het noorder of het zuidereiland is, als natuurliefhebber haal je hier je hart op en het zou ieder mens goed doen om dit eens in je leven met je eigen ogen te aanschouwen.

Ik ben maar liefst 6 weken door Nieuw Zeeland gereisd. Een dure hobby, want het is één van de duurste landen waar je maar op reis kan gaan. Nieuw Zeeland is erg populair onder hikers. Veel van de mooiste wandelingen ter wereld vind je dan ook hier! Daarnaast vind je hier uitgestrekte wijngaarden, vulcanen, bergen, grote meren, talloze rivieren, prachtige watervallen, strand, bijzondere dieren, gletsjers, een regenwoud, bruisende steden en uiteraard al het andere wat je je mist in deze lijst;) Ik ga je vertellen hoe mijn avontuur vorm heeft gekregen in het land van de kiwi's, de hobbits en de All blacks!

Zuidereiland
Na mijn vlucht van Sydney naar Christchurch ondervond ik de strengste controle op de luchthaven die ik ook heb gehad. Als eerst begon de fruithond 2 keer flink naar me te blaffen. Het is verboden om etenswaren mee te nemen uit een ander land wanneer je dat niet hebt aangegeven en dus had ik netjes mijn banaan en sinaasappel achtergelaten in het vliegveld. Uiteraard rook de hond nog een verse fruitgeur. Na een kleine check mocht ik verder. Niet veel later pikte een man van de douane mij uit de rij en begon mij te ondervragen over de bedoeling van mijn reis. Dit duurde wel een minuut of 10, hij wilde alles weten. Ten slotte kwam de beveiliging erachter dat ik wandelschoenen bij had die ik niet had aangegeven wat resulteerde in een half uur extra oponthoud in de declaration room waar de bagage van een aantal mensen (inclusief die van mezelf dus) even flink onder de loep werden genomen! Het enige voordeel van dat laatste was dat ik het nu eens een keer in real life zag in plaats van het tv programma 'border control'.

Via Facebook had ik contact gelegd met 3 andere backpackers die reismaatjes zochten om een auto te huren. In de 2.5 weken die volgden heb ik een auto gedeeld met Paula, Marie en Edwin. Paula is een week meegereisd, Marie en Edwin ruim 2 weken. Omdat iedereen wat minder tijd had dan ik in Nieuw Zeeland zat het reistempo er goed in. Marie was het best voorbereid en haar Franse temperament zorgde ervoor dat we onszelf maar al te graag door haar lieten leidden en in recordtempo veel highlights zagen in korte tijd. Ook budgettechnisch zat niet iedereen op hetzelfde level. Ik heb daardoor (toch wel onverwacht maar waar ik absoluut geen spijt van heb!) zeker 8 nachten in een tent en de auto doorgebracht op één van de vele campings die Nieuw Zeeland rijk is. Dat was niet altijd even grappig. Deze zomer wordt namelijk omschreven als één van de minste van de laatste 25 jaar en daardoor hebben we 's ochtends een aantal keer water uit de tent moeten scheppen. Een waterdichte tent in Nieuw Zeeland is dus een must;)

Arthurs pass (hike)
Vanuit Christchurch was het maar een paar uur rijden naar deze plek. De eerste kampeernacht was even wennen en dus begon ik wat dromerig aan de hike. De Arthurs pass duurt ongeveer 5 uur voor goede wandelaars. Je gaat hier naar de top die ligt op 1833 meter. De klim (1100 meter) begeeft zich grotendeels in het bos en gaat over een natuurlijk gevormd pad wat ervoor zorgt dat het een uitdagende wandeling is! Wij zijn via Scotts route omhoog gegaan en maakten een rondje door omlaag te gaan via de Avalanche peak route. Eenmaal boven ga je via wat rotspartijen richting de top. Daar wacht de Kea vogel op je, die graag een kijkje komt nemen. De vogel staat bekend om het vernielen van spullen en auto's. Met hun snavel pikken ze het rubber kapot tussen deuren en ramen. Oppassen dus!

Dunedin
Hierna reden we omlaag via de oostkust naar Dunedin. Ondanks dat Dunedin één van de grootste steden van het land is zijn we hier alleen maar doorheen gereden. Een bezienswaardigheid is Sandfly bay. Een mooi strand met duinen waar je mooie wandelingen kan maken. Hier spot je zeemeeuwen, zeeleeuwen en als je geluk hebt zelfs pinguïns! Helaas hadden wij geen geluk;)

Iets verder ten zuiden van Dunedin vind je Nuggets point bij Balclutha. Hier kun je van de parkeerplaats naar een schitterend viewpoint lopen. Je kijkt vanaf een plateau bij de vuurtoren uit over rotsformaties in zee die rijk zijn aan wildlife. Mooie plek om een tijdje alleen maar te kijken en bewust te genieten.

Te Anau
Dit kleine stadje in het zuidwesten is misschien wel het meest populair onder reizigers is Nieuw Zeeland. Het ligt namelijk aan de rond van het Fjordland gebied en is de uitvalsbasis voor een aantal prachtige wandelingen zoals de Kepler trek, Milford trek en Routeburn trek. Daarnaast ligt Te Anau aan 'Lake Te Anau', waar ik iedere dag wel een regenboog of een mooie zonsondergang heb gezien.

Kepler trek
Nieuw zeeland telt 9 great walks en de Kepler trek is daar één van. De gehele trek duurt minimaal 2 dagen, maar het is erg gebruikelijk om alleen een dagtrip te maken. Marie, Edwin en ik zijn vanaf het eindpunt naar de Luxmore hut gelopen en terug. Een roundtrip van 27,6 km die door het bos,  langs een meer loopt en via een 1000 meter hoge klim je naar een geweldig viewpoint brengt. Het gouden verdorde gras en het uitzicht op het water maakt deze trekking één van de allermooiste! Voordat we terug liepen hebben we na de lunch nog een grot bezocht met een eigen ecosysteem.

Queenstown
Deze stad ligt ten noorden van Te Anau en is puur gericht op toerisme. Het staat een beetje bekend als de feeststad van Nieuw Zeeland. Veel bars, partyhostels en andere uitgaansgelegenheden. Ook ligt Queenstown aan een prachtig meer, het Wakatipumeer. We zijn hier 1 nachtje verbleven in een hostel en de volgende dag zijn we alweer vertrokken na een rondje erdoorheen te hebben gelopen. Als je hier bent is het leuk om een burger te halen bij 'Fergburger'. Deze hamburgertoko is een tikkeltje té toeristisch en groter gemaakt dan dat het is. Maar het grootste gedeelte van het jaar staan de mensen tot buiten in de rij voor een belachelijk groot broodje hamburger. Je betaalt iets meer dan gewoonlijk en vooral voor de ervaring, maar de hamburger was ontzettend groot en overheerlijk! Ga voor de Big Al en geniet;)

Skippers road
Als je een auto huurt in Nieuw Zeeland moet je tekenen voor de 'terms en conditions'. Je moet je houden aan de afspraken en als je dat niet doet kan het zijn dat je daardoor in de problemen komt. Zo staat er ook beschreven dat je op 5 Nieuw Zeelandse wegen niet met een huurauto mag rijden, waaronder Skippers road. Uiteraard hebben we dat wel gedaan:) Deze deathroad loopt langs een steile afgrond en het wegdek is niet bepaalt breed en comfortabel. Het hebben van een hoge auto is een must. Maar, een beetje risico moet kunnen dachten wij, dus zijn we in 3 uur naar de hangbrug gereden en terug. Eerlijk is eerlijk. We waren behoorlijk opgelucht toen we weer op de verharde weg reden!

Mount Cook
Met een hoogte van 3724 meter is Mount Cook de hoogste berg van Nieuw Zeeland. Het mooie aan een bezoek aan Mount Cook is vooral de route daarnaartoe. Je ziet (als de zon schijnt) prachtige blauwe meren die afsteken op het groene landschap en de wit besneeuwde bergtoppen. De wegen rondom Lake Pukaki en lake Tekapo zijn beide fantastisch en niet te missen als je ooit in Nieuw Zeeland bent. Grote automerken gebruiken de wegen hier vaak voor hun tv-commercials! Goed, Mount Cook dus. Tijdens ons bezoek was het prachtig weer. De wandeling vanaf het carpark naar het uitzichtpunt duurt ongeveer 90 minuten. Een enorme koude wind stak op toen we bij het uitzichtpunt arriveerde. Of het punt altijd zo ijzig winderig is  weet ik niet maar het meer waar je beland is zo koud dat er zelfs ijsbergen drijven. Die avond hebben we een heerlijke pasta gekookt en hebben we ons tentje opgezet bij een DOC camping, vlakbij lake Tekapo.

De volgende dag was ontzettend relaxt. 's Ochtends ben ik naar de Alphine springs gegaan. Hotpools in de buitenlucht, inclusief sauna. Na deze heerlijke ochtend zijn we naar een zalmkwekerij en een roei accommodatie gereden. Marie en Edwin roeien beiden dus was het interessant voor hen om hiernaartoe te gaan. Helaas waren de wedstrijden van die dag al afgelopen. Omdat het al redelijk laat was en we nog geen slaapplek hadden gevonden, stapten we snel de auto in om naar de volgende bestemming te rijden. Het weer was prachtig en genietend van het uitzicht zag ik ineens een bordje langs de kant van de weg met de tekst: 'winery'. De pijl die naar links wees deed vermoeden dat ergens in de linkse zijstraat een winery moest zijn. Onder het gemor van Marie en Edwin (want we waren eigenlijk al te laat voor een slaapplek) keerde ik om en vond ik dat we hier even een kijkje moesten nemen. Dit bleek achteraf de beste beslissing ooit! We werden erg enthousiast toen we na 3 km op een zandweg te hebben gereden een bordje 'open' zagen staan. Nog enthousiaster werden we toen we daaronder het bordje 'concert' zagen! Wat bleek? 1 keer per jaar nodigde de eigenaresse alle vaste klanten en vrienden en familie uit voor een gezellig feestje. Privé wel te verstaan, maar omdat ze door de zattigheid waren vergeten om het bordje van 'open' naar 'closed' te veranderen vonden ze het wel grappig dat wij waren gearriveerd en werden we direct uitgenodigd om wat verschillende wijnen te proeven. Zoals je misschien wel weet zijn Nieuw Zeelandse wijnen wereldwijd best populair. Nu ben ik niet echt een wijndrinker maar toen ik na wat kleine glaasjes de specialiteit van het huis proefde, was ik buiten zinnen. Een flesje in bierfles formaat met daarop de naam 'golddigger' zorgde veel dorst, heel veel dorst! De muzikant begon weer weer op zijn gitaar te spelen en onder de ondergaande zon midden in de wijngaard droomde iedereen heerlijk weg. Iets verderop, onderaan de rivier, mochten we onze tent opzetten en werd deze avond een gedenkwaardige.

Roys peak (Wanaka)
Met een lichte hangover reden we 's ochtends naar Wanaka. Marie had bedacht om Roys peak te beklimmen. Deze wandeling duurt alles bij elkaar ongeveer 5.5 uur. Vanaf het carpark loop je direct via haarspeldbochten omhoog. Ondertussen krijg je steeds een mooier uitzicht over het mooie plaatsje Wanaka, wat net als Queenstown en Te Anau gelegen is aan een meer: lake Wanaka. Bijzonder aan deze beklimming was dat het weer onderaan erg zonnig en warm was, maar boven op de top ijzig koud met een enorme wind. Na wat mooie foto's te hebben genomen zijn we de eerste minuten letterlijk naar onderen gerend om wat warmer te worden. Prachtige wandeling wederom wat de fitheid alleen maar weer ten goede bracht!

Fox Glacier
Wist je dat nieuw Nieuw Zeeland een tropisch regenwoud had? Nee, ik ook niet! Maar aan de westkust van het Zuidereiland bevind zich er wel degelijk één. Via Haast (nee, dit is geen geintje) zijn we na wat kleine wandelingen rond de duinen naar Fox Glacier gereden. Naast de Franz Joseph Glacier is dit één van de twee gletsjers van Nieuw Zeeland. Vanaf het carpark is het een half uurtje lopen naar de gletsjer. Bijzonder om te zien is dat het carpark de afgelopen decennia een aantal keer is verlegd omdat de gletsjer zoveel is geslonken. Ik praat nu over kilometers. Door het slechte weer was de gletsjer niet goed zichtbaar maar ook met een beter zicht zou bij mij de aangrijpende wetenschap dat klimaatverandering deze schade aanricht, overheersen.

Frans Joseph Glacier
Na een regenachtige nacht waarbij Edwin wakker werd op een drijvend vlot wat in de volksmond 'luchtbed' wordt genoemd, liepen we 's ochtends eerst naar een glowwormgrot. De glowwormen die ik heb gezien hingen als draadjes aan het plafond van een donkere grot. Ze geven een blauw licht dus je begrijpt dat veel van deze beestjes bij elkaar zorgt voor een mooie hemel. Het weer zat niet mee, dus het bezoek aan de Franz Joseph Glacier was zoals verwacht. Door de mist heen zag ik de immense ijsgletsjer regelmatig verschijnen, maar het zicht was te beperkt voor een waardig bezoek. Ook hier geldt hetzelfde verhaal als de Fox Glacier gletsjer, de kubieke meters aan ijs die verdwenen zijn, zijn niet meer te tellen!

Bierbrouwerij en goudmijn
Na een aantal dagen regen rond het regenwoudgebied zijn we naar het noorden gereden. Hierbij  passeerden we de stad Greymouth waar de Montheits bierbrouwerij te vinden is. Monteiths is een bekend biertje in Nieuw Zeeland, net als Speights, wat gebrouwen wordt in Dunedin. Na een interessante rondleiding stond er een kleine proeverij op het programma. Nog verder naar het noorden kom je onderweg verschillende goudmijnen tegen. Bij één zijn we gestopt. Een oude man met een baard vertelde me in korte tijd van alles over deze plek en daarna mocht ik zelf de mijn in. Helaas heb ik geen goud gevonden... Die avond zijn we doorgereden naar Nelson, waar we een slaapplek hebben gevonden.

Abel Tasman (trek)
Rond de stad Nelson vind je de Abel Tasman trek. Deze great walk staat bekend om de mooie stranden die sommige mensen vergelijken met die je ook in Thailand vindt. De dag van de trekking was erg zonnig, wat een absolute must is voor een trek als deze. Eigenwijs als we waren kozen we er niet voor om een boot terug te nemen. De absurde prijs van 40 dollar zou ons de helft van de loopafstand besparen, maar dat geld bespaarden we liever. Dit was verreweg de langste wandeling in Nieuw Zeeland. We startten om 11.30 en hebben in 9 uur tijd ongeveer 35 km gelopen. Fantastische kustroute, dwars door het de groene natuur met uitzicht op de mooiste stranden. We zijn via een zijtak van de route ook naar Cleopatras pool gelopen. Nou is de pool zelf niet zo heel spectaculair maar de mooie route ernaartoe zal me het meest bij blijven. Onee, mijn valpartij tijdens het oversteken van het water blijft me het meest bij. Je balans verliezen kan gebeuren, maar tot twee keer toe een mislukte poging wagen om jezelf te behoeden van natte schoenen en een natte rugzak is zuur! Van een afstandje zagen Marie en Edwin dit tafereel gebeuren en zij hebben er kostelijk om kunnen lachen.

Picton
2 dagen na de slijtageslag van de Abel Tasman trek zette ik Marie en Edwin 's ochtends af bij de ferry in Picton. De ferry brengt mensen in 3 uur tijd met de boot van het Zuidereiland naar het Noordereiland of andersom. Marie en Edwin hebben minder tijd en gaan naar het Noordereiland. Niet fijn, we hadden een erg leuke klik met elkaar. Gelukkig hebben we prachtige herinneringen overgehouden aan deze 2 weken samen reizen!

De reden dat ik het Zuidereiland nog niet verliet, was omdat ik nog een great walk zou gaan lopen in de fjordlanden van Nieuw Zeeland. Namelijk de Milford Track. Vanuit Picton ben ik dus helemaal teruggereisd naar Te Anau waar ik op 25 januari werd opgehaald om deze bijzondere trekking te gaan lopen.

Dagverslag Milford track
Al in mei 2016 had ik de Milford track vastgelegd op de website van de DOC (department of conservation). Nog geen 20 minuten nadat het mogelijk was om deze track te boeken zaten de maanden januari en februari al bijna helemaal vol. De uniekheid van deze great walk kenmerkt zich enerzijds door de schoonheid van het fjordland en anderzijds door zijn toegankelijkheid. Er worden namelijk per dag maar 40 mensen toegelaten en in tegenstelling tot andere great walks is het hier niet mogelijk om op eigen houtje hier te lopen en te kamperen. In dit gedeelte van de Milford track valt met gemiddeld 7 meter per jaar de meeste regen in nieuw zeeland. Daarom is het hier ook zo groen. Het is op zeeniveau de natste plek op aarde en de track bestaat al sinds 1880.

Dag 1
Vanuit Te Anau ben ik opgehaald met een bus om in Te Anau Downs de boot te pakken naar de start van de Milford track. Met een veel te zware backpack op m'n rug die gevuld was met proviand voor de komende 3 dagen liep ik langs de Clinton rivier in anderhalf uur naar de eerste hut; de Clinton hut. In die anderhalf uur kijk je je ogen uit. De regendruppels die op het water neerdalen terwijl een zonnestraal verschijnt achter een wolk is altijd mooi, maar in deze omgeving met een prachtig groen landschap en bijzondere diersoorten om je heen zorgt voor een magische sfeer. In de hut verteld Ross (ranger) 's avonds over de omgeving en de diersoorten. Er is hier zoveel te ontdekken!

Dag 2
De volgende dag staan we vroeg op. Dit komt omdat de weersvoorspellingen niet erg gunstig zijn. Het heeft de hele avond geregend en na een periode van droger weer zal het vroeg in de middag weer gaan regenen. Vandaag heb ik gemerkt dat deze informatie cruciaal is voor alle wandelaars. Na een droge start vertrok ik voor een 16 km wandeling. Maar al snel begon het licht te regenen. Niet erg, ik heb waterdichte schoenen, dus laat die regen maar komen! Dacht ik... na ongeveer een uur wandeling was daar dan de reden dat de Milford track zo bijzonder maakt. Het te volgen pad, dat langs de Clinton rivier loopt staat bij hoog water op verschillende plekken lager dan de rivier! Daar gingen al mijn goede voornemen om (relatief) droog te blijven vandaag. Ik heb mijn broek hoog opgetrokken en ben dwars door het water gaan lopen. Zeker tot kniehoogte heb ik het water aangeraakt. Ondertussen begon het harder te regenen en gedurende de dag is het niet meer droog geweest. Veel mensen zeggen over de Milford track: 'je hebt geen Milford track gelopen als het niet heeft geregend'. Ik heb regelmatig met wat rangers gesproken en ze vertelden me dat er in het vorige seizoen gemiddeld één keer per twee weken een evacuatie moest plaatsvinden per helicopter. Dit gebeurt wanneer de rivier zo hoog staat dat het tot boven je middel komt en er dus niet gemakkelijk doorheen kan lopen. Sinds vorig jaar de emergency bridge (die bij de meest heftigste riviercrossing staat) is geplaatst, is het tegenwoordig niet meer vaak nodig om te evacueren. 

Onderweg heb ik mijn ogen uitgekeken. Beschrijven kan ik het niet goed, maar het uitzicht is uitzinnig. De hoeveelheid regen zorgt ervoor dat dit gebied een paradijs is voor wandelaars. Alles is zo groen, zo natuurlijk en zo onaangetast! In het begin loop je langs de heldere Clinton rivier wat omringd is door natuurlijk groen. Wat later loop je door een groot wetland waarbij je zowel links als rechts enorme watervallen ziet die aan de flanken van de bergen naar beneden donderen. Ik heb in één zichtveld zeker 30 verschillende geteld! Ondertussen was alles letterlijk doorweekt. Hoe Goretex pro, hyvent of waterproof je uitrusting ook is, het wordt nat! Het enige wat niet nat werd is de inhoud van mijn enorme gele drybag vuilniszak die je voor 8 dollar kon kopen bij de DOC. Nou, het was de 8 dollar waard! Ik was erg blij dat ik in vierenhalf uur de Mintaro hut bereikte en mezelf kon verlossen van deze vochtige maar gedenkwaardige wandeling en 2 sappige schoenen. Die avond zitten we met 40 man dichtbij de te kleine kachel die hout heeft voor een uurtje of 4 en na een bord pasta zoek ik voldaan mijn bed op.

Dag 3
Het weerbericht dat we gisteren doorkregen van ranger Laura beloofde niet veel goeds. Uiteindelijk bleek dat het vannacht onophoudelijk had geregend en dat die regen nog zou aanhouden tot in de namiddag. Wachten met lopen had dus weinig zin en daarom ben ik om 8.30 vertrokken. Vandaag stond er een klim en een afdaling op het programma. Vrijwel niets was vlak. Na mijn start was alles binnen no time zeiknat. Uiteraard niet fijn gezien ik dus 4 tot 6 uur in doorweekte kleding moest lopen. En aangezien je op deze track geen warme douche kan nemen aan het eind van de wandeling is het allesbehalve prettig.

De tocht vandaag was wederom prachtig. Ik heb schitterende watervallen onderweg gezien met  die door de hoeveelheid regen met veel geweld het water naar beneden stortten. Helaas voor de wandelaars zijn er zoveel van die watervallen dat al dat water op het te bewandelen pad valt. Daardoor loop je zeker 50% van de tijd door een plas water. In principe loop je dus eigenlijk in een waterval! Na een uur klimmen op de maccinnon pass was ik op de top aangekomen. Daar stond een groot memorial over deze man, die eind 19e eeuw deze pas had ontdekt. Hij zou niet veel later verdronken zijn in een meer vlakbij. Ondanks de snijdende wind en de doorweekte kleren besloot ik om direct af te dalen en niet gebruik te maken van de hut. Ik had droge en warme kleren aan kunnen trekken, maar die zouden ook nat worden en dan zou ik niets droogs meer hebben voor de avond! Één van de vele hoogtepunten tijdens de afdaling was een kort, sprankelend beetje zonlicht wat door de wolken verscheen. Toen dat gebeurde keek ik om me heen en zag ik achter me een enorme regenboog verschijnen. Het landschap eromheen zorgde voor een prachtig plaatje en op het moment dat ik het had vastgelegd met mijn camera was de regenboog weer verdwenen. Mooi moment:)! Om 13.00u kwam ik aan bij de maccinnon hut en heb ik het mezelf gemakkelijk gemaakt. Ian, de ranger van de hut, vertelde 's avonds weer in 30 minuten zijn verhaal en iedereen dook weer op tijd zijn bed in.

Dag 4
De vele Aziaten in onze groep zijn bijzondere mensen. Dat hadden we al gemerkt in de keuken, waar iedere avond de gehele Aziatische keuken uit de tassen werden gehaald en er een maaltijd werd bereid waar iedere backpacker jaloers op werd. Vanochtend vonden ze het nodig om van 6.30 tot 7.15 met een hoop lawaai hun tassen in te pakken. Volledig in hun eigen wereld en zonder enige voorzichtigheid. Paul, Marloes en ik waren vol onbegrip getuige van dit tafereel en besloten om dan ook maar ons bed uit te rollen. De 16 kilometer die vandaag moest worden gelopen waren over het algemeen vlak. Het beste nieuws voor vandaag was dat het vooral erg droog zou blijven. Na stevig doorlopen kwam ik in een uurtje of 4/5 aan bij het eindpunt van deze track. Een boot bracht ons terug naar het plaatsje Milford Sound waar we op het gras in de zon een welverdiend biertje hebben gedronken!

Liftend naar boven
Iets wat ik tot nu toe nog nooit in mijn leven had gedaan, maar heel graag eens wilde proberen was liften! Ik had me al voorgenomen om na de Milford track zo goedkoop mogelijk terug naar Picton te reizen dus vroeg in de ochtend zocht ik in Te Anau een strategische plek uit om te gaan staan. Mijn bestemming was Queenstown, twee Duitse meiden die ik had leren kennen hadden 's middags van daaruit weer een auto naar Wanaka dus dat was mijn eindbestemming die dag. Na 10 minuten langs de weg te hebben gestaan met mijn linkerduim wijzend naar rechts stopte er een klein autootje met een ontzettend aardig Nieuw Zeelands stelletje. Zij hebben me na een gezellige rit afgezet in Queenstown. Super easy! Dat liften. In Wanaka was het zondag en prachtig weer. De terrasjes zaten vol en dus hebben we daar een paar biertjes gedronken! De volgende dag ben ik wederom vroeg aan de kant van de weg gaan staan. Mijn einddoel voor vandaag was Christchurch en na 4 verschillende keren liften kwam ik aan op mijn eindpunt. Geweldige ervaring die iedereen eens zou moeten proberen! Zo zat ik bijvoorbeeld in de auto bij een Engelse jongen die bezig was met een eigen bedrijfje in Wanaka, bij een Indiase monteur die graag mensen oppikt om beter Engels te leren en bij een Chinese familie die in een busje rondreden met een privé chauffeur. Nieuw Zeeland staat erom bekend dat de mensen hier erg welwillend zijn om lifters mee te nemen. Iets wat totaal niet de cultuur is in Nederland. Toch denk ik dat ik in het vervolg sneller een lifter mee zou nemen als ik die langs de kant van de weg zie staan. Oproep aan iedereen bij deze: 'Doe het'! Je maakt een ander er gelukkig mee en het is gezellig en leerzaam.

Op deze manier kwam ik dus langzaam weer in de buurt van Picton. Na wederom een dag liften bereikte ik dit stadje weer en hier heb ik 2 erg leuke dagen gehad in een geweldig hostel waarbij iedere avond de Ierse pub werd bezocht. In dit hostel ontmoette ik Sarah, een Duits meisje. En omdat zij ongeveer hetzelfde plan had als ik op het Noordereiland, besloten we om hier samen naartoe te gaan en een auto te huren.